Όνειρο ψηφιακής νυκτός

Χαίρομαι που μεγάλωσα την εποχή που παίζαμε χλαπάτσα, μπουγελόφατσες και υπερατού καρτελάκια. Χαίρομαι όμως και τώρα που η εικονική πραγματικότητα μου έδωσε το σπίτι των ονείρων μου. Λίγο πιο άνετο από το σπίτι των playmobil που είχα μικρή. Έχει φούξια τοίχους, disco μπάλα και μπιλιάρδο με γνήσια τσόχα σπάνιου αιλουροειδούς από την αγορά του Νεπάλ. Έχω κι ένα χρυσόψαρο μέσα στη γυάλα. Καμιά φορά ξεχνάω να το ταϊσω ή ξεμένω από coins, γιατί δεν επισκέπτομαι αρκετούς φίλους και δεν μοιράζω απλόχερα kisses στους γείτονες για να αυξάνω τα κέρδη και τη δημοτικότητά μου. Ευτυχώς κι αυτό ξεχνάει ότι πεινάει, γιατί έχει μνήμη 3 δευτερολέπτων, οπότε τα βρίσκουμε μια χαρά. Επειδή είμαι μεγάλο ταλέντο στη διακόσμηση, έχω συνδυάσει άψογα στο σαλόνι ένα δίμετρο άγαλμα του Φαραώ, που το στολίζω και με γιρλάντες τα Χριστούγεννα για να περνάω σουρεάλ γιορτές με οικολογική συνείδηση. Ο Αβραμόπουλος θα ήταν περήφανος, μπορεί και να το λάνσαρε του χρόνου στο Σύνταγμα, δίπλα στα ζαχαρόσπιτα.

Η πισίνα έχει για ντεκόρ κουρδιστούς πιγκουίνους και φωτάκια με διακριτική γαλάζια λάμψη. Έχω μαύρη μπανιέρα, μαύρη λεκάνη, μαύρο μπιντέ, μαύρες πετσέτες, μαύρο ντουλάπι και χαλάκι ασπρόμαυρο για αλλαγή. Κι ενώ στο σπίτι έχει θερμοκρασία igloo, έξω είναι περίπου Αύγουστος, είναι παχιές οι μύγες και μπορείς να λιάζεσαι ανέμελα στην ξαπλώστρα σου. Τα ρούχα σου έχουν ξεπεράσει τα όρια του xtream και αγγίζουν τα όρια της γελοιότητας, αλλά δεν σε νοιάζει, γιατί θεωρείς απολύτως φυσιολογικό να είσαι ντυμένος ξωτικό, νίντζα ή πασχαλίτσα και να απολαμβάνεις το καρπούζι σου, το ψητό καλαμπόκι και το μάγκο. Δεν χρειάζεσαι καν αντηλιακό, γιατί δεν καίγεσαι και έτσι κι αλλιώς μπορείς να αλλάζεις απόχρωση δέρματος με ένα απλό κλικ, χωρίς να ψήνεσαι με τις ώρες και να γυρνάς γύρω γύρω σαν κοντοσούβλι. Εννοείται ότι έχεις σκυλόσπιτο, άγριες μαργαρίτες και μηχανή του γκαζόν σαν τον κύριο George στον Dennis τον τρομερό.

Τώρα φτιάχνω και το εξοχικό μου. Μην μου γ***τε την καρδιά, είμαι παιδί ακόμα !