Τετάρτη 26 Αυγούστου 2015

"Μπέκα" στο αεροπλάνο και μην ρωτάς που πάμε!

Φέτος, οι καλοκαιρινές μας διακοπές ξεκίνησαν από την Κάρπαθο, όπου πήγαμε να επισκεφτούμε τον Κωνσταντίνο. Η Ειρήνη νόμιζε ότι θα φέρει δίπλωμα οδήγησης ο Θανάσης. Ο Θανάσης νόμιζε ότι θα φέρω εγώ και εγώ νόμιζα ότι θα φέρει η Ειρήνη. Εγώ πρόσεχα την Πολυχρονοπούλου, που πρόσεχε την Ξανθοπούλου που μιλούσε με τη Γιαδικιάρογλου. Ευτυχώς πήραμε το αμάξι του Κωνσταντίνου, ο οποίος μας παράτησε και πήγε στην Αθήνα να ψηφίσει "Ναι" και να γυρίσει αυθημερόν με τα χέρια γεμάτα κάψουλες nespresso και αρώματα από το duty free, γιατί σε δύσκολους καιρούς αυτά είναι που θα μας βρεθούν. Το βράδυ στο σπίτι κοιμήθηκα αγκαλιά με την Ειρήνη, ενώ βαριανάσαινα εντόνως, μάλλον σκεφτόμουν τον Κωνσταντίνο δοσίλογο να ζητάει το νεφρό μου για έναν lungo decaffeine .

Οι διακοπές μας συνεχίστηκαν στην Ελαφόνησο. Λιώναμε στην παραλία και στο φαγητό και φυσικά μαζευόμασταν στο δωμάτιο από τις δέκα. Στην κυρία Βούλα το κρεβάτι ήταν πριγκιπικό με ουρανό, αλλά αν ήθελες να δεις τηλεόραση είχες μπροστά σου ένα ξύλινο ματζαφλάρι. Ήταν και οι μέρες που μου είχε κολλήσει ο αστυνόμος Μπέκας. Βέβαια τον έβαζε αργά, μία και τέταρτο, και την πρώτη μέρα ήμασταν από το ταξίδι οπότε δεν τον είδαμε, τη δεύτερη μέρα αποκοιμήθηκα λίγο πριν τους τίτλους και την τρίτη μέρα, την πιο καμένη, αποφάσισα να βάλω ξυπνητήρι μία και δεκατέσσερα, για να κλείσω τελικά την τηλεόραση και το air condition και να γυρίσω πλευρό.

Συνεχίσαμε στη Ρόδο και είναι πιθανό να ήμασταν οι μόνοι Έλληνες τουρίστες. Αφού πρώτη φορά έλεγα σε κάποιον ότι έρχομαι από Αθήνα και ξεχείλιζε ενθουσιασμό, φιλιά στην όμορφη Αθήνα, και τέτοια. Στο ξενοδοχείο μας στα Κολύμπια μας φόρεσαν ένα πράσινο φλούο βραχιολάκι το οποίο μας χάλασε το image και δεν ταίριαζε με κανένα ρούχο, οπότε σε όλες τις φωτογραφίες έπρεπε να το κρύβω πίσω μου και να φαίνομαι κουλή. Και όλα αυτά για να πιούμε συνολικά 2 μπύρες, γιατί το πρωί ξυπνούσαμε αργάμιση και το βράδυ τρώγαμε έξω. Φάγαμε σε ένα ιταλικο, το Tambakio, που ήταν τρε ρομαντίκ με τραπεζάκια στην άμμο. Εκεί έγκωσα πολύ προσούτο με πεπόνι και ο Τόμπρος με έζμπρωχνε στην ανηφοριά για να φτάσω στο αμάξι (σκέφτεσαι το κορίτσι σου? - Όχι έφαγα πολύ πεπόνι). Εκείνο το βράδυ είναι που αντιλήφθηκα προς μεγάλη μου έκπληξη ότι ο αστυνόμος Μπέκας άλλαξε ώρα, και ότι τώρα - άκουσον άκουσον - έχει πάει 2 το βράδυ!
Εκτός από το ωραίο φαγητό, κάναμε και τη φανταστική επίσκεψη στις 7 πηγές, όπου έβαλα τον Τόμπρο να διασχίσει ένα στενό τούνελ 150 μέτρων πίσσα στο σκοτάδι, ψηλαφίζοντας τα ντουβάρια και με τα ποδάρια μέσα στο κρύο νερό. Την ώρα που περπάταγε ψέλλιζε κάτι κερκυραϊκά "ωωω μάνα μου", "ορέ τι μαγιάκας είμαι και εμπήκα εδώ μέσα" και κάτι άλλα για τον Άη Σπυρίδωνα.

Φεύγοντας από τη Ρόδο, 4 το πρωί, είδαμε στον κήπο του ξενοδοχείο έναν τύπο να κοιμάται καθήμενος σε ένα ποδήλατο στο γυμναστήριο της πίσω αυλής και μάλιστα με το κεφάλι προς το έδαφος, Ο Τόμπρος είπε ότι θα ήταν λιώμα και εκεί τον ξέβρασε η ξιδίλα. Εγώ επιμένω ότι ήταν πτώμα και θα ψάξω να το εξιχνιάσω. Ή βλέπω πολύ Μπέκα. Άσε που κοντεύω και να διαπράξω έγκλημα για όσους μου πουν καλό χειμώνα. Το νου σας!