Πέμπτη 29 Απριλίου 2010

Why I love my job!

Πρωινή υστερία. Εφταμηνίτικο μωρό με αρρυθμίες πάει να πετάξει με συνοδεία τη μαμά του και το ματάκι στο λαιμό του, χωρίς περιττή έγκριση γιατρού και μαλακίες, για κάτι καθημερινό μωρέ, μια εγχειρισούλα στην καρδιά. Φτάνει η κυρά στο check in με το πορτ μπεμπέ και τη γόβα και επειδή ο business επιβάτης έχει πάντα δίκιο, τα ακούει ο έρμος που σηκώνει το τηλέφωνο. Μake my day.

Kαι τότε Κινέζος παίρνει τηλέφωνο και με τα άψογα αγγλικά που ξέρει ψελλίζει: Γουάι πλέγκνα τίκε κάνσε. Μετά από απόφαση του συμβουλίου 80 παρόντων αgents εκτελούντων χρέη διερμηνέα και Βιργινίας Λεούση ταυτοχρόνως, αποφασίστηκε ότι η γυναίκα είναι έγκυος και πρέπει να ακυρώσει το εισιτήριο. Με απλά λόγια του ζητείται "fax doctor diagnosis. In english. Fax number xxx". 
To fax έρχεται στα κινέζικα και από δίπλα με βελάκια είχε γράψει εθελούσιες επεξηγήσεις προς διευκόλυνση. Τρέχα γύρευε.

所有   (=pregnancy test result positive). 
Κι άν σημαίνει στείρα νομίζεις ότι θα το καταλάβει κανείς;
(=gender female). 
Πολύ kamasutra διαβάζεις φίλε μου και θα φας ξενέρα με το Blue.
(=doctors name)
Ok δεν χρειαζόταν και αυτό το βελάκι, καταντάς γραφικός.
的讀音 (=doctors signature). 
Νά'χαμε να λέγαμε. Και μιας και το θέτεις.. μαζεύω υπογραφές για να προσλάβουμε κινεζόφωνο agent εν όψει Star Alliance. Βιογραφικά στον Αντώνη. Ιn english.

Καλλλημέρα σας! (προφορά Πάτρα). Πηγαίνω στο Μιλάνο. Μπρορώ να έχω μαζί μου την οδοντόκρεμα, την Κολλλυνός; Δεν νομίζω να μου δημιουργήσουν εκεί κανά πρόβλημα και να μου την πάρουν; (και πώς θα επιβιώσεις χωρίς την Κολλλυνός!!) Γιατί θα πάρω και ρίγανννη μαζί. Πολλλύ ρίγαννννη. Μια σακούλα. Μπα και μου πούνε ότι κάνω διακίνννηση; 

OMG! Time to log out!

Βγαίνω από τη δουλειά και σταματάει ένα αμάξι με φιμέ τζάμι που έφευγε από το Star απέναντι, ανοίγει το παράθυρο του συνοδηγού και πετιέται η Πετρούλα. Μου εξηγεί πολύ σοβαρά ότι έχουν βάλει στοίχημα για το τι χρώμα είναι το αμάξι πιο κει. Έχει προβλήματα ο κόσμος και η Πετρούλα χτενίζεται. Ευτυχώς μου φάνηκε γαλάζιο, οπότε καταχάρηκε. Είμαι η Γεωργία και μόλις βοήθησα την Πετρούλα να κερδίσει. Έλαβα και τα ρουφηχτά φιλάκια μου. Αυτά είναι!



Κυριακή 25 Απριλίου 2010

Μπορώ να καπνίσω;

21.00
Με το καλησπέρα σας, η Νάντια μου είπε ότι είμαι μια οπτασία για να με καλοπιάσει, πριν αμολύσει το καίριο ερώτημα δηλαδή αν μπορούμε να καπνίσουμε. Σκεφτόμουνα να της πω καμιά πρόχειρη δικαιολογία, τύπου δεν βρίσκω τα τασάκια, αλλά αυτή ήταν ικανή να τα ρίχνει στη χούφτα του Κωνσταντίνου ή να τη βγάλει όλο το βράδυ στον κήπο αγκαλιά με τον Φρέντυ και τις αρκούδες. Υποσχέθηκε να κάνει κανά δυο μόνο και ανακουφιστήκαμε και οι τρεις για διαφορετικούς λόγους. Οι δύο επειδή καταλάβαμε 2 τσιγάρα. Η Νάντια επειδή εννοούσε 2 πακέτα.

Το κουδούνι χτυπάει κι έρχεται η Έρη με τον Σπύρο από την πόρτα. Ο Κώστας χωρίς κουδούνι και από τη μπαλκονόπορτα. Οι κοιλιές μας είναι γεμάτες Campari και εισπνέουμε τσιγάρα ανακατεμένα με μυρωδιές από την κουζίνα. Στο τραπέζι κανείς δεν τολμάει να ανακατέψει τη σαλάτα για να μην ξεχειλίσει και την κοιτάμε με δέος. Η Νάντια κάνει ένα μικρό βήμα γι' αυτήν, ένα μεγάλο για τους συνδαιτυμόνες και παίρνει για άλλη μια φορά την κατάσταση και το κουτάλι στα χέρια της. Κατεβαίνω ως την πλατεία να μαζέψω τον Στέφανο και στην πεντάλεπτη διαδρομή μέχρι να πάμε σπίτι μου, προλαβαίνουμε να πούμε τα νέα μας επιγραμματικά. Όμως με το που διαβαίνουμε την πόρτα κατακλυζόμαστε από μπλε γλάρους και όλα τα άλλα φαντάζουν μηδαμινά και δεν χρήζουν συζήτησης.

Η Πένυ με τη Βασιλεία μπαίνουν κι αυτές από τη βεράντα. Η Πένυ δεν πεινάει και την πιάνω να τρώει κρυφά στην κουζίνα. Στο σαλόνι κάνουμε συμμαχία lounge της Αegean έναντι Γρηγόρη μικρογεύματα. Προσηλυτίζουμε τη Νάντια στο lounge με ύπουλα σχέδια πριν προλάβει να πει Aegean. Με σοβαρά επιχειρήματα την πείθουμε να παραιτηθεί από την ανιαρή ζωή της Αγροτικής Τράπεζας και να νιώσει τα φτερά της να ανοίγουν σαν Airbus 321. Πίνουμε κρασί και εισπνέουμε το ντουμάνι 10 καπνιζόντων με τα παράθυρα τέντα και θερμοκρασία χασαποψυγείου. Οι συνθήκες αυτές εμπνέουν την Πένυ να ξεδιπλώσει ακόμη μια φορά το υποκριτικό ταλέντο της με το κομπολόι στα χέρια και να μας κάνει όλους να δακρύζουμε από τα γέλια. Ο Κωνσταντίνος κοιτάζει το ρολόι του και σκέφτεται ότι σε λίγο κλείνει το check in για Τελ Αβίβ.

 Σιγά σιγά το τοπίο αδειάζει και σβήνω τους προβολείς του κήπου. Κατά λάθος τραβάω λάθος διακόπτη και φέρνω μπλακ άουτ σε όλο τον πρώτο όροφο. Δύο μέρες μετά θυμάμαι δύο πράγματα. Εμένα να ξεβάφομαι στο σκοτάδι και εσένα που δεν ήσουν εκεί.

Κυριακή 18 Απριλίου 2010

Κυριακή 11 Απριλίου 2010

Μόνο για μένα κάνω όνειρα τρελλά!!

Έμενα λέει ολομόναχη σε μια καλύβα στο δάσος με τα πεύκα. Ακριβώς έξω από την πόρτα, στο κλαδί ενός πεύκου κρεμόταν μια κούνια της κακιάς ώρας. Μες στα μαύρα μεσάνυχτα, ήμουνα ντυμένη μάγισσα με ριχτά μαύρα ρούχα και μακριά μαλλιά. Είχα βάλει πάνω στην κούνια κεράκια και έκανα κούνια, όχι καθιστή, αλλά όρθια, πατώντας πάνω με τα πόδια. Εκεί τραμπούκισα τρεις καημένους περαστικούς, φωνάζοντάς τους με τη φωνή της Regan στον Εξορκιστή και έζησαν αυτοί καλά κι εμείς καλύτερα. Στη συνέχεια του ονείρου περπατούσα (χωρίς τη χαριτωμένη στολή) σε έναν δρόμο και βρήκα ένα πληγωμένο σπουργίτι και αγχώθηκα, γιατί έπρεπε να το σώσω. Ευτυχώς το τάισα χουρμάδες και έγινε περδίκι (σπουργίτι δεν ήτανε;). Ό,τι νάναι. Το σπουργίτι-περδίκι σε λίγο είχε ξεχαστεί και κρατούσα από το πουθενά ένα γατάκι που κρύωνε και έπρεπε να το κρατάω μέσα στο μπουφάν μου για να μην πεθάνει από το κρύο. Δεν θυμάμαι αν έμεινε γατάκι ή αν έγινε κι αυτό περδίκι, γιατί μετά χτύπησε το ξυπνητήρι.

Και τότε ήρθε ο εφιάλτης.

Το e-learning για την Αστρική Συμμαχία στις 7 το πρωί. Η πρώτη ώρα πέρασε ευχάριστα, γιατί τo internet είχε πρόβλημα και κωλοβαρούσαμε τρώγοντας ζαμπονοτυρόπιτα. Όταν όμως επανήλθε περάσαμε τις υπόλοιπες 7 ώρες ακούγοντας τη sexy φωνή της Deborah, να μας πρήζει με τα Gold&Silver Members, θέτοντας ουσιώδη ζητήματα προς προβληματισμό, όπως ας πούμε το αν μπορεί o Τουρκαλάς gold member να πάει να κάνει ένα ντουσάκι στο lounge του Βερολίνου, εν αναμονή της πτήσης του για Los angeles με την τάδε άσχετη εμπλεκόμενη εταιρεία. Και πέρα από το ότι ΔΕΝ ΜΕ ΝΟΙΑΖΕΙ, ρωτάω: Είχαν και στο Ατατούρκ ντουζιέρες;;;

Φύγαμε από το σαββατιάτικο σεμινάριο σαν κοτόπουλα και πήγαμε για καφέ στο Ηράκλειο, περνώντας από κάμπους, λόφους και στενάκια, γιατί χάσαμε το δρόμο. Όταν φύγαμε, η Έρη έκανε την αδιάφορη και πήρε τον ηλεκτρικό. Εγώ τα κλασικά, ξαναχάθηκα. Τα βουνά περνάω και τις θάλασσες περνώ, οδηγώ και πάω. Καημένο Micra..

Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Εσείς νηστεύετε;?

Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, οπότε ήπια φραπέ με γάλα, έφαγα λάδι, τυρί και ζαμπονοτυρόπιτα και έκανα ότι δεν το πρόσεξα, όπως έκανα και όλη την εβδομάδα. Έχετε δει κανέναν παπά αδύνατο; Εγώ γιατί να μην φάω δηλαδή; Ο μπαμπάς ανήκει στην κατηγορία τρώω δέκα χταπόδια και μια φρατζόλα για να χορτάσω, αλλά η νηστεία νηστεία. Για βράδυ τρώει ένα φρουτάκι, ένα καρπούζι ας πούμε. Φέτος μας είπε Εβραίους (εμένα και το αδερφό μου) και μας έβαλε να νηστέψουμε με το ζόρυ για συμπαράσταση. Αναγκάστηκα να κρύβω στη ντουλάπα μου τυρόπιτες και να μυρίζουν τα ρούχα μου λεβάντα σε συνδυασμό με ανθότυρο. Απόψε που θα πάω στον επιτάφιο φοβάμαι ότι θα με πάρουν από πίσω όλα τα αδέσποτα και θα με μυρίζουν.

Ανυπομονώ να έρθει το Σαββατόβραδο. Όχι, δεν θα κάνω τρελό κλάμπιγκ, αλλά θα κρατήσω την κόκκινη λαμπάδα μου και θα φορέσω τα μπλε παπούτσια μου στη μάυρη νύχτα (πωπω χρώματα δικέ μου!) και θα πάω στην εκκλησία. Η επίσκεψη θα διαρκέσει το καθιερωμένο δεκάλεπτο, γιατί μετά θα τρέχουμε να φάμε μαγειρίτσα κι εγώ θα είμαι ήδη φαγωμένη, αλλά θα κάνω ψέματα για να μην στεναχωρηθεί ο μπαμπάς.Θα τσουγκρίσουμε και αυγά. Έχω ήδη ψάξει το πιο γερό και θα τα σπάσω όλα, του έχω ζωγραφίσει πάνω μάτια και στόμα για να μην μου το πάρουν.

Πάντως πέρα από το αυγό, αυτή η εβδομάδα ήταν γενικά πολύ καλλιτεχνική. Ο Βασίλης μου έμαθε να φτιάχνω καρδούλες με χαρτάκια post it. Εγώ του ζωγράφισα ένα τρομαγμένο κουνέλι και έναν χοντρό έρωτα με πουά σώβρακο και του άρεσαν πολύ. Δηλαδή μπορεί και να μην του άρεσαν, απλώς του αρέσουν τα ςηιτε λιεσ (white lies πήγα να γράψω και δεν γύρισα τη γραμματοσειρά). Μου πήρε και κάτι πονηρά πράγματα, αλλά δεν μπορώ να σας πω τι. Σας χαιρετάω τώρα, γιατί αυτή τη στιγμή είμαι πάνω σε ένα ελικόπτερο και ακούω  Νταλάρα. Καλή ανάσταση ;)