Με το καλησπέρα σας, η Νάντια μου είπε ότι είμαι μια οπτασία για να με καλοπιάσει, πριν αμολύσει το καίριο ερώτημα δηλαδή αν μπορούμε να καπνίσουμε. Σκεφτόμουνα να της πω καμιά πρόχειρη δικαιολογία, τύπου δεν βρίσκω τα τασάκια, αλλά αυτή ήταν ικανή να τα ρίχνει στη χούφτα του Κωνσταντίνου ή να τη βγάλει όλο το βράδυ στον κήπο αγκαλιά με τον Φρέντυ και τις αρκούδες. Υποσχέθηκε να κάνει κανά δυο μόνο και ανακουφιστήκαμε και οι τρεις για διαφορετικούς λόγους. Οι δύο επειδή καταλάβαμε 2 τσιγάρα. Η Νάντια επειδή εννοούσε 2 πακέτα.
Το κουδούνι χτυπάει κι έρχεται η Έρη με τον Σπύρο από την πόρτα. Ο Κώστας χωρίς κουδούνι και από τη μπαλκονόπορτα. Οι κοιλιές μας είναι γεμάτες Campari και εισπνέουμε τσιγάρα ανακατεμένα με μυρωδιές από την κουζίνα. Στο τραπέζι κανείς δεν τολμάει να ανακατέψει τη σαλάτα για να μην ξεχειλίσει και την κοιτάμε με δέος. Η Νάντια κάνει ένα μικρό βήμα γι' αυτήν, ένα μεγάλο για τους συνδαιτυμόνες και παίρνει για άλλη μια φορά την κατάσταση και το κουτάλι στα χέρια της. Κατεβαίνω ως την πλατεία να μαζέψω τον Στέφανο και στην πεντάλεπτη διαδρομή μέχρι να πάμε σπίτι μου, προλαβαίνουμε να πούμε τα νέα μας επιγραμματικά. Όμως με το που διαβαίνουμε την πόρτα κατακλυζόμαστε από μπλε γλάρους και όλα τα άλλα φαντάζουν μηδαμινά και δεν χρήζουν συζήτησης.
Η Πένυ με τη Βασιλεία μπαίνουν κι αυτές από τη βεράντα. Η Πένυ δεν πεινάει και την πιάνω να τρώει κρυφά στην κουζίνα. Στο σαλόνι κάνουμε συμμαχία lounge της Αegean έναντι Γρηγόρη μικρογεύματα. Προσηλυτίζουμε τη Νάντια στο lounge με ύπουλα σχέδια πριν προλάβει να πει Aegean. Με σοβαρά επιχειρήματα την πείθουμε να παραιτηθεί από την ανιαρή ζωή της Αγροτικής Τράπεζας και να νιώσει τα φτερά της να ανοίγουν σαν Airbus 321. Πίνουμε κρασί και εισπνέουμε το ντουμάνι 10 καπνιζόντων με τα παράθυρα τέντα και θερμοκρασία χασαποψυγείου. Οι συνθήκες αυτές εμπνέουν την Πένυ να ξεδιπλώσει ακόμη μια φορά το υποκριτικό ταλέντο της με το κομπολόι στα χέρια και να μας κάνει όλους να δακρύζουμε από τα γέλια. Ο Κωνσταντίνος κοιτάζει το ρολόι του και σκέφτεται ότι σε λίγο κλείνει το check in για Τελ Αβίβ.
Σιγά σιγά το τοπίο αδειάζει και σβήνω τους προβολείς του κήπου. Κατά λάθος τραβάω λάθος διακόπτη και φέρνω μπλακ άουτ σε όλο τον πρώτο όροφο. Δύο μέρες μετά θυμάμαι δύο πράγματα. Εμένα να ξεβάφομαι στο σκοτάδι και εσένα που δεν ήσουν εκεί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου