Τετάρτη 22 Σεπτεμβρίου 2010

The Blower's Daughter

Αυτό είναι από τα αγαπημένα μου τραγούδια. Πολύ ερωτικό..
 


..And so it is
Just like you said it should be
We'll both forget the breeze
Most of the time
And so it is
The colder water
The blower's daughter...
The blower's daughter??????????????????

Κάτσε ρε φίλε, μισό λεπτό, τί είναι αυτή η blower's daughter;


Η κόρη του ανεμιστήρα;; Η κόρη του φυσητήρα;
Εγώ πάντως όταν γκουγκλάρισα το blower μου έβγαλε κάτι τέτοιο:



Μπααααα!
 Αποκλείεται!! Μα τι κόρη μπορεί να βγάλει αυτό το πράγμα;;;;
Τι διάολο με ρομπότ ερωτεύτηκε;

Μετά από μια πιο εξονυχιστική έρευνα, διάβασα ότι ο τύπος ήταν ερωτευμένος με την κόρη της δασκάλας που του έκανε μαθήματα κλαρινέτου. Έτσι εξηγείται λοιπόν.. φυσούσε η δασκάλα το κλαρίνο, κι αυτός κοίταζε την κόρη και του γινότανε κλαρίνο!

Η άχρηστη πληροφορία της ημέρας, μια ευγενική χορηγία από τον Αστακούλη! ;)

Καλημέρα σε όλους!

Πέμπτη 16 Σεπτεμβρίου 2010

Μηχανή του καφέ. E non e un piccolo particolare.

Την προηγούμενη βδομάδα ξεκίνησα τις βάρδιες στη δουλειά. Σήμερα ας πούμε δούλευα 7 το πρωί. Πολύ βάρβαρο. Εννοείται ότι στην εν λόγω βάρδια, μέχρι τις 9 τουλάχιστον βαράς μύγες. Πρέπει ο άλλος να είναι πολύ καμμένος για να ξυπνήσει από το χάραμα και να πάρει τηλέφωνο για εισιτήριο, εκτός αν έβλεπε στον ύπνο του γλάρους και ταξίδια. Ή αν το βράδυ ήπιε ξίδια. Όπως ο σημερινός ας πούμε:
 -Να κάνουμε μια κράτηση από Αλεξανδρούπολη-Αθήνα για άυριο το απόγευμα;
-Ναι, η πτήση είναι στις 19.40, θα πρέπει να εκδόσετε το εισιτήριο αύριο μέχρι τις 18.00.
-Μάλιστα, από που μπορώ να κάνω την έκδοση; Μπορώ ας πούμε εδώ στο σούπερ μάρκετ?!!

Σκλαβενίτης. Τόσο φθηνά όσο πουθενά.



Ο Κωνσταντίνος βρήκε σπίτι και ξεκινάει σιγά σιγά τη μετακόμιση.Ξεκινήσαμε να φτιάχνουμε τη λίστα με το τι πρέπει να πάρει. Εγώ σκεφτόμουνα πράγματα όπως κρεββάτι, τραπέζι, καρέκλες, ποτήρια, πιάτα, ποτήρια, και άλλα τέτοια παρόμοια. Μετά προχώρησα σε καθρέφτη, απλώστρα, φωτιστικά. Ο Κωνσταντίνος ξεκίνησε από τα είδη πρώτης ανάγκης, δηλαδή την καπουτσινιέρα. Μετά, σαν δεύτερο απαραίτητο-χωρίς-εσένα-δεν-ζω, έβαλε το βαζάκι για τη ζάχαρη. Ότι ας πούμε θα φτιάχνει τον καπουτσίνο και θα τον πίνει στην χούφτα, καθήμενος στο παρκέ, κανένα πρόβλημα. Ήθελα να ξερα, μου λέει, που τα σκέφτηκες όλα αυτά τα πράγματα για το σπίτι και με άγχωσες.

Εγώ φταίω, ή αυτός που σκέφτηκε πρώτα πρώτα την καπουτσινιέρα!

Θυμήθηκα και τον πατέρα μου τις προάλλες στο Mall. Πήγαμε να αλλάξουμε σύνδεση γιατί η Vodafone μας έπιανε τον κώλο (αχ ήταν ωραία). Μια ώρα καθήσαμε εκεί στον Γερμανό, ήταν και αποπνικτικά. Ο πατέρας μου έπιασε ψιλή κουβεντούλα με όλους τους υπαλλήλους, και οι καημένοι φυσούσαν και ξεφυσούσαν, τους λυπήθηκε η ψυχή μου. Σε κανα δύωρο, φεύγοντας (επιτέλους), βροντοφωνάζει περιχαρής: Μια χαρά... Γιατί δηλαδή, και 50 ευρώ το μήνα να κερδίζουμε, τους τα χρωστούσαμε; Εγώ μ' αυτά τα λεφτά θα πάρω κάτι άλλο... (παύση) .... για κάτσε δυο λεπτάκια ρε Γεωργία, να ρωτήσω κάτι που θέλω.. - είπε και μπήκε στο μαγαζάκι με τις πολύχρωμες μηχανές του καφέ.

-Καλημέρα σας, θα ήθελα ένα αλεστήρι για τον εσπρέσο!!
(Μούμπλε μούμπλε...με ό,τι λεφτά γλίτωσε από το κινητό θα ψωνίζει μαλακίες)
Γελάω και η πωλήτρια με κοιτάζει με απορία.
Μπαμπάς: Μην ανησυχείτε, η κόρη μου γελάει συχνά μόνη της !!

Και γιατί παρακαλώ να μην γελάσω;;
Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι έβγαλα ένα "απόσταγμα": Γελάει καλύτερα όποιος γελάει μόνος του.

Κυριακή 12 Σεπτεμβρίου 2010

Περπατώ εις το καμμένο δάσος όταν τα ελάφια δεν είναι εδώ

Σήμερα πήγαμε βόλτα στην Πάρνηθα με απώτερο στόχο να δούμε τα ελαφάκια.

Ανεβαίνοντας περάσαμε από το εγκαταλελειμμένο ξενοδοχείο. Είχα διαβάσει ότι το κτίριο αυτό λειτουργούσε σαν σανατόριο, γιατί τον καιρό λίγο πριν τον πόλεμο η φυματίωση ήταν σε έξαρση και το κλίμα της Πάρνηθας ευνοούσε τους ασθενείς. Το σανατόριο εγκαταλείφθηκε μετά το 1950, με την ανακάλυψη της πενικιλίνης. Έπειτα λειτούργησε για λίγο καιρό σαν ξενοδοχείο Ξενία. Ήθελα πολύ να μπω καμιά μέρα μέσα, λένε ότι σου δημιουργεί περίεργη αίσθηση. Εννοείται ότι τελικά δεν μπήκαμε κι έμεινα με τη χαρά. Βέβαια έχω να πω ότι απέξω δεν φαινόταν και τόσο τρομακτικό όπως το είχα στο μυαλό μου. Μάλλον επειδή ήταν πρωί. Έτσι κι αλλιώς ο Μανώλης μου ισοπέδωσε την ελπίδα για τα κρυμμένα φαντάσματα και μου είπε ότι εκεί μέσα είναι τα κρυμμένα πρεζάκια.

Γυρνώντας, περάσαμε και από το εγκαταλελειμμένο αεροπλάνο. Αυτό δεν ξέρω πώς βρέθηκε στην Πάρνηθα, πάντως χρόνια λειτουργούσε σαν καφετέρια και τώρα ήταν μισοκαμμένο από τις φωτιές, διαλυμένο. Χωρίς φαντάσματα, χωρίς πρεζάκια.




Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί τελικά είδαμε δύο μικρά ελαφάκια και ήταν πανέμορφα.
Θυμήθηκα και την ταινία με τον Μπάμπι το ελαφάκι. Κάθε φορά που βγαίνει στο σινεμά παιδικό έργο πρήζω τη Νάντια να πάμε να το δούμε. Συνήθως δεν φέρνει σοβαρές αντιρρήσεις, αλλά τότε με τον Μπάμπι ήταν ανένδοτη. "Ρε συ, αυτό είναι για πολύ μικρά, ούτε καν μιλάει ο Μπάμπι, θα σκυλοβαρεθούμε μουσική και εικόνες". Για καλή μου τύχη συνειδητοποίησα ότι η ταινία λεγόταν Ο Μπάμπι και ο πρίγκιπας του δάσους. "Ρε Νάντια αφού παίζει και ο πρίγκιπας του δάσους θα μιλάνε, δεν θα βαρεθούμε". Με τα πολλά συμφώνησε. Πήγαμε και καταλάβαμε ότι ο πρίγκιπας του δάσους ήταν ελάφι.


Και για να μην ξεφύγω από την πχοιότητα στη μουσική....
Δικό σας!!

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010



Αυτό είναι ένα πολύ σοβαρό βιντεάκι που ανακάλυψε η φίλη μου η Νάντια....
Καλημέρεεεες

Τρίτη 7 Σεπτεμβρίου 2010

Answer if you dare!


Και αφού είμαστε όλοι σε παιχνιδιάρικη διάθεση, μετά το πνευματάκι προχωράω και στο παιχνίδι των 10 ερωτήσεων της Coulas.


1.Όρισε το δικό σου τρίπτυχο της επιτυχίας μιας σχέσης:

Το δικό μου τρίπτυχο είναι πίπα-κώλο-εμπλοκή... Γκουχ γκουχ.... μμμμ.... εεεε, κατανόηση-εμπιστοσύνη-υπομονή βεβαίως βεβαίως...

2. Ο άνθρωπος αλλάζει; Και αν ναι προς ποια κατεύθυνση και από ποια ερεθίσματα;

Ο άνθρωπος δεν αλλάζει, προσαρμόζεται στις καταστάσεις προσωρινά. Αν είσαι μούσχαρος, αργά ή γρήγορα θα κάνεις μπαμ και θα βγάλεις πάλι από μέσα σου τη μουσχαριά, είναι σίγουρο!

3. Το πάντα και το ποτέ. Ποιά είναι η κοσμοθεωρία σου για τις 2 έννοιες;

Astakoulis joined the group "Ποτέ δεν πρέπει να τα δίνεις στον άλλο όλα, γιατί πάντα παίρνεις τα αρχ**ια σου".
Astakoulis and 36 others like this.


5. Η κοινωνία οδεύει προς τον βούρκο! Ποια μία και μοναδική αξία πιστεύεις πως μπορεί να τη σώσει και γιατί;

Μια χούντα θα μας σώσει.
Το 4 ήταν ερώτηση μπόμπα, έκανα ότι δεν την πρόσεξα. 

6. Ναρκωτικά: Δώσε μου μια δραστική λύση για να μην πεθαίνουν νέοι άνθρωποι.

Εστιάζουμε στη λάθος κατέυθυνση. Το χειρότερο ναρκωτικό που καταστρέφει όλα τα εγκεφαλικά σου κύτταρα και κυκλοφορεί ακόμα ελεύθερο λέγεται facebook.

7. Ποια πιστεύεις πως είναι η θέση σου μέσα στο σύμπαν; Ποιόν σκοπό επιτελεί η παρουσία σου σε αυτό; 

Τι να επιτελέσω μωρέ κι εγώ, είμαι μια κουκκίδα στο χάρτη χαμένη.

8. Για ποιόν ένα και μοναδικό λόγο θα διέγραφες το blog σου;

Θα είχα ερωτευτεί παράφορα, δεν θα μπορούσα να ελέγξω τα χέρια μου στο πληκτρολόγιο και θα έγραφα συνεχώς γλυκανάλατα ποστ, για τα οποία θα σιχαινόμουν τον εαυτό μου και θα ντρεπόμουν τους γύρω bloggers. I guess.

9. Γνωστοποίησε 3 άθλια ελαττώματά σου, 3 μέτρια ελαττώματά σου και 3 μικρά ελαττώματά σου.

Ένατη η ερώτηση, εννιά και τα ελαττώματα, τυχαίο; Δε νομίζω! Ο Μανώλης λέει ότι είμαι ένα πεντάχρονο σε σώμα 27χρονης. Δεν ξέρω αν είναι ελάττωμα αυτό, ο Πλάτωνας πάντως έλεγε "Παιδός μηδέν βέλτιον". Εμπιστεύομαι πολύ τους ανθρώπους γύρω μου και αρκετές φορές την πατάω. Μπορεί να νιώθω ότι κάτι θέλω να πω, αλλά τελικά να το βουλώνω μέχρι να σπάσω τα νεύρα των άλλων, γιατί η σιωπή είναι χρυσός. Σίγουρα μετά θα μετανιώσω για μια φορά που δεν μίλησα, όπως θα μετάνιωνα και για άλλες 10 αντίστοιχες φορές που μίλησα. Γενικότερα δεν έχω αρκετή πίστη στον εαυτό μου, έχω φόβους και ανησυχίες και δεν βρίσκω το κουμπί που πατάς για να τα ξεπεράσεις όλα αυτά. Σταματάω εδώ γιατί σε λίγο θα διαγράψω το blog μου λόγω σοβαρότητας.

10. Συμβούλεψε ένα νέο παιδί προτείνοντας 3 αρετές που θα πρέπει να αποκτήσει και 3 αντι-αρετές που θα πρέπει να αποφύγει για να μπορεί να λέγεται άνθρωπος.

Να αντιμετωπίζει τα δύσκολα με χιούμορ. Να μην κρατάει κακία και να μην γκρινιάζει. Να είναι καλός, αλλά όχι και χαζός, να αισθάνεται ωραία με τον εαυτό του και να μην είναι ξενέρωτος.
Να ζει σαν να πρόκειται να πεθάνει αύριο.
Και πάλι δεν τα μέτρησα, αμάν βρε Coula με τους αριθμούς σου!!!



Τώρα πρέπει κι εγώ να κάνω 10 ερωτήσεις, για να μην πατήσω σκατά, να μην μου καεί το τροφοδοτικό, κλπ. Επειδή δεν τα μπορώ αυτά, θα κάνω μόνο μία, έτσι για το καλό:

Τί θα γίνει το 2012;

Απαντήστε όλοι γιατί τις συνέπειες τις ξέρετε, μην σας ξαναφοβερίσω τώρα!!!! ;)

Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010

Try this.. it works!

Πνευματάκι μου, σε ευχαριστώ για το παιχνιδάκι σου,
εδώ είναι και οι 10 δικές μου αγάπες:


Αγαπώ τα airbus.
Αγαπώ το χαμόγελο.
Αγαπώ τον Fabrizio de Andre.
Αγαπώ το ριζότο.
Αγαπώ τις πασχαλίτσες.
Αγαπώ το αφρόλουτρο καρύδα.
Αγαπώ τα χάδια.
Αγαπώ το μπλε.
Αγαπώ τον Mike Wazowski.
Αγαπώ το Ελεύθερο Πνεύμα που με διάλεξε για να μοιραστώ τις αγάπες μου και να σκορπίσω συγκίνηση σε όλους τους bloggers :)

Αγαπητοί μου φίλοι: Αν δεν στείλετε αυτό το παιχνίδι σε άλλους 10 bloggers θα πατήσετε σκατά, θα σας καεί το τροφοδοτικό, θα σας διώξουν από τη δουλειά σας με τις κλωτσιές και θα καθαρίζετε τζάμια στα φανάρια τις κρύες νύχτες του χειμώνα.

Try this.. it works!

Παρασκευή 3 Σεπτεμβρίου 2010

Γυναίκες!!!!

Έχω πανικοβληθεί χωρίς λόγο, γιατί άκουσα κάτι ασυνείδητους να λένε ότι μόλις τελειώσει ο Αύγουστος πάει το καλοκαίρι. Όχι πως αυτή η θεωρία δεν ισχύει, αλλά γιατί θα πρέπει να μας χαλάσει; Εγώ πάντως βρήκα τον ρυθμό μου, σταμάτησα τη γκρίνια κι έχω μια διάθεση για πλάκα από την ώρα που ξύπνησα. Λέω να κρατήσω και λίγο για αργότερα, για καμιά μέρα που η γκαντεμιά μου θα χρειάζεται λίγο χιούμορ.

Χτες βράδυ πήγαμε μια βόλτα στις ερημιές να χαμουρευτούμε λίγο σαν άνθρωποι και τα έφτυσε η μπαταρία του αυτοκινήτου. Ο Μανώλης απτόητος, κανένα πρόβλημα: Εγώ λέει θα σπρώχνω το αμάξι προς την κατηφόρα, εσύ θα κάτσεις στη θέση του οδηγού, θα βάλεις δευτέρα, θα πατάς τον συμπλέκτη, θα ανάψεις τη μηχανή και όταν σου πω θα τον αφήσεις. Καθημερινά πράγματα πα' να πει.
-Και γιατί να βάλω δευτέρα, αφού με πρώτη ξεκινάω συνήθως;
-Γιατί με πρώτη συναντάνε αντίσταση οι τροχοί και θα κόψει απότομα.
Ααα, πες μου έτσι! Ήθελα και εξηγήσεις. Μου μπουρδούκλωσε τα μηχανολογικά μια χαρά, τίποτα δεν κατάλαβα πάλι. Στο τέλος βέβαια το έβαλε μπρος μόνος του, καθώς η επιδεξιότητά μου συνάρπασε μικρούς και μεγάλους. Μου λέει κάτσε να μάθεις, αν σου τύχει μόνη σου καμιά μέρα τι θα κάνεις; Σιγά το πράγμα, θα σταματήσω κανέναν περαστικό να με βοηθήσει. Απλούστατον!

Μα είμαι εγώ άτομο για τέτοια πράγματα;;; Πειράζει να αφήσω την περιπέτεια για κανέναν άλλον, γιατί κοντεύω να χάσω το χρώμα μου; Τώρα πήρα και κάτι μαρκαδόρους από το Jumbo, ξεκινάω το βάψιμο.

ΥΓ. Ατάκα bonus για την Ελευθερία:
-Ναι γεια σας, έχω ένα ανοιχτό εισιτήριο και τώρα θέλω να το πετάξω.
-Ωραία, πετάξτε το, εμένα γιατί με καλέσατε;;;