Για τη μπουγάτσα ρε γαμώτο!

Μια πολύ επικοδομοιτική βραδιά με τη φίλη μου την Τίνα. Εκεί που ψάχναμε κάτι ήσυχο για να παλουκωθούμε και να μιλήσουμε σαν άνθρωποι, περάσαμε από live Ρακιντζή, ναυτάκι συριανό, λοστρόμο Πειραιώτη και διάφορα άλλα κλαπατσίμπανα, για να καταλήξουμε στο μέρος που μας έχει πραγματικά στιγματίσει. Στο alternative αυτό μπαράκι, είναι μπάρμαν ο δολοφόνος με το Scotch Whisky, ένας διεστραμμένος εγκληματίας, και στην υποδοχή ο γελωτοποιός που τον διασκεδάζει. Αντί για καρέκλες και σκαμπό, έχει μια σειρά καθίσματα σινεμά, όπου πίνοντας το ποτό σου με συνοδεία το ξηροκάρπι, μπορείς να παρακολουθείς διακριτικά τους απέναντι να στάζουνε μέλλια και σιρόπια. Πικάντικη λεπτομέρεια: το πορσελάνινο κινέζικο μαραφέτι που φέρνει τύχη. Εκεί, μες στο συνοθύλευμα του γυφτομπαρόκ που μας περιτριγύριζε, αναπόλησα το Jonathan's της piazza del fico, με τη μουχλιασμένη τουαλέτα, τον αρχαιοελληνικό δισκοβόλο με βάθρο τη ραπτομηχανή και τα κόκκινα σταφύλια να κρέμονται από πάνω μας. Αυτό το μπαράκι επιλέξαμε για να μιλήσουμε σοβαρά. Εκεί, με μια απλή κλήση στην Κωνσταντινούπολη στη 01:05 τη νύχτα, λύσαμε διπλωματικά το ελληνοτουρκικό ζήτημα που ταλανίζει την Ελλάδα και τη Χάγη από το 1453. Στην κορύφωση της συζήτησης με κεντρικό θέμα τα πειράματα του Pavlov, μας έπιασε συελορροή. Έτσι, σιγά σιγά αφήσαμε τον γάμο και πήγαμε για μπουγάτσες. Πλατεία Ηρώων. Τι να λέμε τώρα!