Σάββατο 8 Δεκεμβρίου 2012

Παραμιλάω και παρατραγουδάω

Θα ξεκινήσω από το παρατραγουδάω. Μου κόλλησε που λες αυτές τις μέρες να τραγουδάω Λεπά. Έτσι , από το πουθενά, άνευ λόγου και αιτίας. Η κατάσταση έχει ως εξής: Σάββατο βράδυ βγήκαμε σε ένα μέρος από αυτά που πετάω τη σκούφια μου, αυτά που αρέσουν πολύ και στην Coula, και ας μην το παραδέχεται, και ας λέει ότι τάχα μου τον Παντελίδη στην εκπομπή της τον έβαλε για μένα και έπεσε το επίπεδο "κατάχαμα". Βέβαια ο Παντελίδης είναι κλεισμένος για τους επόμενους μήνες, και πολύ πιο σύντομα σου κλείνουν ραντεβού για εξέταση στο ΙΚΑ, παρά τραπέζι στον Παντελίδη, οπότε βολευτήκαμε στο Empati North με Αδαμαντίδη, Δασκουλίδη και Σπύρο Σπυράκο. Καλά μέχρι εδώ, αλλά για έναν ανεξήγητο λόγο, αντί να προσηλωθούμε στους καλλιτέχνες, εγώ και η Πένυ τραγουδούσαμε χιτ του Λεπά, με αποκορύφωμα το "το'πε το'πε ο παπαγάλος", και δίναμε πόνο μεταξύ μας. Αφού το συνεχίσαμε αυτό το βιολί για καμια ώρα, μετά το κολλήσαμε και στους διπλανούς μας. Στο γύρνα από τα μπουζούκια φάγαμε βρώμικο και ο Κώστας με γύρισε σπίτι και μετά από λίγο μου έστειλε μήνυμα να μου πει "μλκα όταν σε άφησα, στη στροφή έβγαλα το βρώμικο", λες και έπρεπε να ξέρω αυτή τη χρήσιμη πληροφορία πριν πέσω για ύπνο.
Από τα "κατάχαμα", ανέβηκα σκάλα και την Τετάρτη, στην γιορτή των παιδικών χωριών SOS, άκουσα ένα συγκρότημα ονόματι hasta banana, που  αγνοούσα την ύπαρξή του, αλλά ομολογώ ότι ήταν συμπαθέστατο.
Μετά από την πίστα του Σαββάτου ήρθε η πίστα του αεροδρομίου, η οποία κατέληξε σε μία απ' τα ίδια, απλά χωρίς γαρύφαλλα. Ο μηχανικός μας έδειξε τα μέρη του αιρμπασακίου και μας έβαλε να καθήσουμε στο πιλοτήριο, έτοιμες να πετάξουμε για "έβδομο ουρανό". Εκεί όλοι ενθουσιάστηκαν με τα κουμπιά, κι εγώ με το μικρόφωνο του πιλότου. Μην μπορώντας να συγκρατηθώ, το άρπαξα για να ξανατραγουδήσω Λεπά, και-νιώθω-νιώθω-νιώθω-ταααραχήηη, χωρίς καμία αισχύνη, μπροστά στους συναδέλφους μου και στον εκπαιδευτή, ο οποίος αντί να μου κλείσει τον ήχο και το στόμα, έκανε παραγγελιά και το ωραιότερο πλάσμα του κόσμου. Μετά από αυτό το μουσικό διάλειμμα φωτογραφηθήκαμε παντού, ακόμα και μες στην τουρμπίνα, και πήγαμε για καφέ.

Επίσης, είδα το παρακάτω βιντεάκι και έτσι ήρθε και το "παραμιλάω" που λέγαμε. Και αποφάσισα ότι από δω και μπρος θα πηγαίνω παντού με τις σκάλες. Όσοι δεν το έχετε δει, να μπείτε να το δείτε.



Κακή ιδέα για καληνύχτα, καλύτερα να έλεγα ότι έβγαλα το βρώμικο. Ή έστω να σας πόσταρα το Τζουτζούκα.

6 σχόλια:

ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ είπε...

Χμ,από τους καμβάδες και τις κιθάρες
πως έπεσες σε αυτό το τσιμεντένιο υπόστρωμα μου λες;
Φοβούμαι πως διακρίνω μια διπολική προσωπικότης,Τζέκιλ και Χάιντ ένα πράμα, με άλλα ονόματα όμως...Καραβάτζιο και ΛεΠα!!

kalo paidi alla... είπε...

Θέλω κι εγώ να μπω σε τουρμπίνα!!!!!
Επίσης αλλού βαρούν τα τύμπανα αλλού λαλούν οι αστακούληδες ή κάτι τέτοιο (αρχαία ινδονησιακή παροιμία)

Unknown είπε...

Τουλάχιστον δεν ζείς σε μια καθημερινή ρουτίνα!! Αυτό είναι τέλειο και ας είναι με Λεπά. Ανεβάζει την διάθεση και αυτός.

Και εγώ απο σκάλες λέω να πηγαίνω στο εξής. Τουλάχιστον θα γυμνάζομαι κιόλας!! Φιλάκια

Xristina @ Dear e-diary είπε...

Πως την γλίτωσαν τη καρδιακη προσβολή αυτοί μέσα στο ασανσερ???

astakoulis είπε...

Καπετάνιος
Ναι αυτό που λες έχει μια βάση, θα το κοιτάξω, βρε λες να έχω τέτοιο θέμα και να μην το έχω καταλάβει?

Kalo paidi alla...
Έλα να σε πάω ξενάγηση στην πίστα να μπεις και στην τουρμπίνα να γουστάρεις. Θα σου τραγουδήσω και Λεπά.

Meli Kanella
Ναι με τη σκάλα σφίγγει το πόδι, γι'αυτό σας το έβαλα βρε κουτά το βιντεάκι, για το καλό σας.

Dear e-diary
Έλα ντε, άσε που απορώ ποιός διεστραμμένος το σκέφτηκε αυτό το σενάριο.

kalo paidi alla... είπε...

Προσκαλείς σου το λέω προσκαλείς..:Ρ