Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2012

Καμβάδες, κιθάρες, κρύο, καιρός για βιβλίο


Είναι πράγματα που θέλεις οπωσδήποτε να κάνεις στη ζωή σου, αλλά στο τέλος πάντα τα αναβάλλεις. Έτσι έπαθα κι εγώ με τη ζωγραφική. Όχι τη ζωγραφική που λέγαμε τις προάλλες, αυτή με τον Φόντα Ινδιάνο, αστυνόμο και σερίφη. Ούτε αυτή που ζωγραφίζεις σαλιγκάρια, ενώ ταυτόχρονα λες για διακοσιοστή έκτη φορά μες στη μέρα "το εισιτήριο σας αλλάζει με ακυρωτικά 30 ευρώ συν διαφορά ναύλου". Την ζωγραφική τη σοβαρή. Αυτή που είσαι αραχτός και έχεις μπροστά σου τον καμβά, τις λαδομπογιές, την έμπνευση, τα πάντα βρε αδερφέ! Απλώς δεν ξέρεις από που να ξεκινήσεις. Ε, αυτό έπαθα κι εγώ! Έχω κι ένα νέφτι και δεν ξέρω που πρέπει να το βάλω - και τώρα που το σκέφτομαι προτιμώ να μην μου απαντήσετε.
Μπαααα, όχι, λέω να αφήσω τον El Greco που κρύβεται μέσα μου να μείνει εκεί κρυμμένος.
Μήπως να δω dvd;; Έτσι, απλά και ανώδυνα; Vampire diaries, 4ος κύκλος, 6ο επεισόδιο. Τι έχω πάθει τώρα με αυτή την μλκία με τα βαμπίρια, δεν μπορώ να καταλάβω. Πιστεύω όμως ότι γενικά ο ανθρώπινος εγκέφαλος τρώει κολλήματα. Ξέρεις, όπως ας πούμε με αυτά τα παιχνίδια στο φέισμπουκ, που φτάνοντας στο υπέρτατο σημείο διαστροφής, βάζεις ξυπνητήρι στις 4 το ξημέρωμα για να ποτίσεις τα μαρούλια σου. Κάπως έτσι έπαθα κι εγώ με τα βαμπίρ. Αφού το πρωί ο καφές μου είχε περίεργη γεύση και αναρωτιόμουν αν μου έχουν ρίξει μέσα ιεροβότανο.
Και το άλλο το καινούργιο είναι ότι βάλθηκα να μάθω κιθάρα, έτσι από το πουθενά. Θα με βοηθήσει λέει και ο Τάσος, ο αδερφός της Μαρίας, που ξέρει να παίζει τον Μενούση. Καημό το έχει ο πατέρας του πως άλλα τραγούδια δεν τους μάθανε στο ωδείο.

Αλλά δεν σας είπα το κυριότερο. Δεν σας είπα για χτες. Για το βιβλιοκαφέ Έναστρον, στην παρουσίαση της Γιαγιάς Αντιγόνης. Αλλά δεν σας είπα, γιατί είναι που δεν έχω λόγια. Μάλλον η μόνη περιγραφή που θα μπορούσε να με καλύψει είναι αυτή του Ντίνου Ηλιόπουλου: "Δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά είμαστε μια ωραία ατμόσφαιρα... είμαστε!".  Πολλοί μπλόγκερς, πολλή συγκίνηση, πολλά χαμόγελα, πολλές αγκαλιές, πολλά τυροπιτάκια, πολλά γενικά τελοσπάντων. Και τώρα που το σκέφτομαι, ποια βαμπίρια και ποια πινέλα, τους "Αύγουστους" θα διαβάσω. Τέλη Νοέμβρη, κάτω από το πάπλωμα. Και επειδή φέτος δεν έχει λεφτά για καλοριφέρ και βλακείες, με τους Αύγουστους λέω να ζεσταθούμε.

Και όποιος θέλει ας ακούσει και αυτό. Μάλλον το τραγουδάει κάποιο τρίχρονο ή ο ιταλόφων Σπύρος Μπιμπίλας. Σας το ποστάρω, έτσι για λίγη αισιοδοξία.


Puoi cambiare camicia se ne hai voglia (αν θέλεις, μπορείς να αλλάξεις το πουκάμισό σου)
E se hai fiducia puoi cambiare scarpe… (και αν έχεις πίστη, μπορείς να αλλάξεις παπούτσια)
Se hai scarpe nuove puoi cambiare strada (αν έχεις καινούργια παπούτσια, μπορείς να αλλάξεις δρόμο)
E cambiando strada puoi cambiare idee (και αν αλλάξεις δρόμο, μπορείς να αλλάξεις ιδέες)
E con le idee puoi cambiare il mondo… (και με καινούργιες ιδέες, μπορείς να αλλάξεις τον κόσμο)
Ma il mondo non cambia spesso (Αλλά ο κόσμος δεν αλλάζει συχνά)
Allora la tua vera Rivoluzione sarà cambiare tè stesso  (Άρα, η πραγματική σου επανάσταση θα είναι να αλλάξεις τον εαυτό σου)

12 σχόλια:

Unknown είπε...

Τα κριτσίνια ξέχασες! :p :p :p

Ανώνυμος είπε...

...και το καλό κρασάκι!!!!

ασωτος γιος είπε...

τι κρίμα που εφυγα νωρίς. γαμώτο!

astakoulis είπε...

Koueen
Κρύβε λόγια, μετά θα έπρεπε να πω και για τα τυροπιτάκια...

Coula
Ναι, δεν ξέρω πως το ξέχασα αυτό, γιατί είμαι και γνωστή νεροφίδα :P

Άσωτος Γιος
Γιατί παιδί μου έπρεπε να φύγεις νωρίς, γαμώτο;?

kalo paidi alla... είπε...

Μάθε καλή κιθάρα και όταν θα σολάρεις θα λένε: πωω αυτή ζωγραφίζει!
Το τραγούδι δεν το άκουσα γιατί μου αρέσαν οι στίχοι. Προτιμώ να το δω σαν ποίηση. :Ρ

astakoulis είπε...

Ναι καλύτερα να το δεις σαν ποίηση, γιατί αν το ακούσεις μπορεί να σου θυμήσει τα παπάκια ή το σκασουσού, που δεν είναι και πολύ ευχάριστο,λ διότι δεν είναι και Παντελίδης...

Fri είπε...

Κι εγώ ξεκίνησα να μαθαίνω κιθάρα, μα από τότε ζω με την απορία γιατί ο καλός μου πάει για καφέ κάθε φορά που λέω πως θα του παίξω...

Όσο για τη ζωγραφική, να σου τραβήξω ευθείες γραμμές με το χάρακα να τρελαθείς!

Ρε γαμώτο μου, γιατί δεν ήμουν κι εγώ στην παρουσίαση του βιβλίου που το έχω με το φαγητό; Να με δεις εμένα να τρώω τυροπιτάκια να τρελαθείς! :-Ρ

Καλημέρα...

Reperaz Τέχνης & Αντικειμένων είπε...

Δε ξέρω γιατί αλλά μου έκανε σα να περιγράφεις μια Κυριακή!

ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ είπε...

Ω τι καλλιτεχνική φύσις!!
Βέβαια μου τα χάλασες λίγο με τους αιματορουφήχτρες,σκέφτηκα όμως πως ένας καλλιτέχνης πρέπει να είναι και ολίγον τι...excentrique!
Την αγάπη μας και φυσικά τα σέβη μας..

astakoulis είπε...

Fri
Χμμμ αυτό που φεύγει ο καλός σου και κάνει τον γύρο του τετραγώνου όσο παίζεις δεν είναι και πολύ καλό σημάδι είναι η αλήθεια, αλλά έτσι γεννιούνται οι καλλιτέχνες παιδί μου, μην του δίνεις σημασία...

Reperaz Τέχνης
Ναι, πολύ σωστά τα λες, διότι εμάς συνήθως τα ρεπό μας είναι μεσοβδόμαδα, οπότε Τρίτη=Κυριακή:)

Καπετάνιος
Αιματορουφήχτρες?χαχαχαχα.Γεια σου ρε Καπετάνιε με τα ωραία σου. Όπως τα λες είναι. Exentrique.

Ανώνυμος είπε...

Και ναι.....χτες εκλεισα με Παντελιδη για παρτη σου!!!!!!!

astakoulis είπε...

Χαχαχαχα τώρα τώρα πάω να ακούσω...