Παρασκευή 22 Οκτωβρίου 2010

Arrivederci Roma, it's time for us to part!

Ο καφές στο Βενιζέλο περιμένοντας τον Κωνσταντίνο μου βγήκε από τη μύτη. Πάνω που πήρα τον ωραίο μου καπουτσίνο και έκατσα την κωλάρα μου στο τραπέζι, να' σου πετιέται ένας τρελάρας, βρίζει όσους συναντάει στο διάβα του και έρχεται και κατσικώνεται δίπλα μου. 
-Σε πειράζει που έκατσα μαζί σου;
-Ε δεν είναι και το καλύτερο μου..
-Γιατί εεεε…εεπειδή είμαι..είμαι… νευρικός; Να φφφφύγω;?
Για να δείτε τι καλός άνθρωπος είμαι έφυγα εγώ! Καπουτσίνο στο χέρι και αρχίζω να περιφέρομαι με τη βαλίτσα μου, με τα πόδια να πατάνε Αθήνα και τη σκέψη να περιφέρεται κάπου στη Via del Corso, στο μαγαζί με τα λαχανί στριγκ και στο ζαχαροπλαστείο του Carmignani. Ξέχασα να σας πω ότι είχαμε αποφασίσει εκ των προτέρων να μην δούμε κανένα μουσείο και αξιοθέατο, αφού εγώ τα είχα χιλιοδεί σαν φοιτήτρια και ο Κωνσταντίνος σαν καμένος ταξιδιώτης στο έλεος του μπλε γλάρου.

Όταν φτάσαμε στη Ρώμη, βρήκαμε έναν μαφιόζο ταρίφα, τον Ρομπέρτο, ο οποίος μας πήγε στο ξενοδοχείο και μας είπε εξαρχής ότι θα μας γδύσει (ήταν κύριος, δεν μπορώ να πω). Το ξενοδοχείο που λέτε ήταν λίγο μακριά, αλλά ήταν ωραίο και γεμάτο μυρωδιές. Ο διάδρομος για παράδειγμα μύριζε ξίδι και το δωμάτιο χλωριούχο ροδάκινο. Ξεκουραστήκαμε λίγο και, ακριβώς ένα βήμα πριν την ασφυξία, είπαμε να κατεβούμε προς το κέντρο. Το γκομενάκι στη ρεσεψιόν, ονόματι Amadeus ή κάτι τέτοιο λατινογενές, μας πρότεινε να πάρουμε το βανάκι του ξενοδοχείου. Υποστήριζε ότι είναι γεμάτο, ενώ καθημερινά ήμασταν οι μοναδικοί επιβάτες και ο οδηγός μας έλεγε χαμογελαστός buongiorno και από μέσα του vaffanculo, γιατί τον βάζαμε να ετοιμάζει ταξίδια μοναχά για πάρτη μας.

Στο κέντρο ξεποδαριστήκαμε, αφού ο Κωνσταντίνος έβαλε στόχο να κάνει το γύρο της Ρώμης σε 80 ώρες. Σαν εναλλακτικά αξιοθέατα, είδαμε τη φίλη μου τη Manuela, τον Michael Jackson να χορεύει στην αρχαία αγορά, τον κήπο με τις πορτοκαλιές όπου χαλβαδιάζονταν ζευγαράκια και τον Άγιο Πέτρο από την κλειδαρότρυπα. Παρόλο που ταράξαμε τον cappuccino και τον espresso, το βράδυ κοιμηθήκαμε σαν μούσχαροι και ξυπνήσαμε για να δούμε το αντίστοιχο Ερωτοδικείο του Rai1: Τη λυπηρή υπόθεση του 22χρονου φοιτητή μηχανολογίας που σπούδαζε στο Τορίνο και η μάνα του τού έστελνε 800 ευρώ το μήνα, μέχρι τη στιγμή που ερωτεύτηκε μια κατά δέκα χρόνια μεγαλύτερη με ένα πεντάχρονο παιδί στην αγκαλιά, οπότε άρχισε να δουλεύει σε ένα μπαρ για να τη συντηρήσει και έμεινε πίσω στο πτυχίο του. Η μάνα του, από την κακία της, του μείωσε το έμβασμα στα 200 ευρώ. Μια σοβαρή κατάσταση θέλει και σοβαρή λύση, πήγαν λοιπόν στο Ερωτοδικείο και, μετά την απόφαση του δικαστή ενώπιον όλης της Ιταλίας, υποχρέωσαν τη μάνα να σκάει και τα υπόλοιπα 600, για να βοηθήσει το παιδί στη νέα του ζωή. Ο Κωνσταντίνος ψέλλιζε τρομοκρατημένος Συγνώμη κι αν αυτή δεν θέλει να τα δώσει;  
Θα τα δώσει με το ζόρι, ερωτοδικεία δεν μου ήθελε;;;;


Ξαναπήραμε το βανάκι για να κατεβούμε στο κέντρο και διαπιστώσαμε ότι κάθε φορά ο οδηγός ήταν ο ίδιος, ο οποίος είχε βάρδια 20 ώρες τη μέρα. Συνεχίσαμε να περπατάμε για πάντα, με απώτερο στόχο να διασχίσουμε κατά μήκος όλο τον Τίβερη (ιδέα του Κωνσταντίνου ήτανε). Κοράκιασα κι έψαχνα απεγνωσμένα νερό για καμιά ώρα, ενώ δίπλα μου είχα ολόκληρο ποτάμι. Αργότερα πήγαμε και στο Rinascente, το γνωστό εμπορικό κέντρο, το οποίο ωχριούσε μπροστά στην ομορφιά του Τίβερη και το οποίο, σε αντίθεση με το ποτάμι, περπατιόταν μόλις σε 7 λεπτά. 

Φάγαμε μακαρόνια σε κάτι άλλους μαφιόζους από τη Νάπολη -πρωτότυπο- και μετά αποχωρίστηκα τον έρωτά μου που έφερνε σβούρες ακούραστα, για να πάω για τσάι με τη Manuela. Περάσαμε πρώτα από τη μπουτίκ της Roma για το δώρο του Μανώλη που ζει μόνο για το ποδόσφαιρο και απεχθάνεται τα χρωματιστά μακαρόνια. Εκεί, υποχρέωσα τον κακόμοιρο υπάλληλο που ήταν στα μέτρα του Μανώλη να δοκιμάσει τα φούτερ που μου άρεσαν και να κάνει γύρους για να διαλέξω. Ο Κωνσταντίνος γύρισε με μια μεγάλη σακούλα στο χέρι και αρνιόταν να μας πει τι ψώνισε, γιατί φοβότανε ότι βαδίζει προς την αποκλήρωση λόγω υπερβολικής σπατάλης και ότι από βδομάδα θα κατέληγε στο Ερωτοδικείο αντιμέτωπος με τη μάνα του σε κατάσταση υστερίας. Η κατηγορία θα αφορούσε τα συνεχή ταξίδια, τα 35 ζευγάρια παπούτσια, τα 99 πουκάμισα και το σαββατιάτικο έθιμο που ακούει στο όνομα Doors. Περιττό να σας πω ποιός θα κέρδιζε. 

Είχα λυσιάξει για κάστανα και δεν πρόλαβα να πάρω, οπότε όλο το βράδυ έψελνα τον Κωνσταντίνο ότι το πρωί το πρώτο πράγμα που θα κάνει είναι να μου βρει κάστανα, αλλιώς καφέ δεν έχει. Πράγματι, όλο το πρωί γυρνοβολούσαμε με την τσίμπλα στο μάτι κι ευτυχώς μετά από ώρα βρέθηκε ένας καλός μαυρούλης στο διάβα μας, γιατί ο Κωνσταντίνος ετοιμαζόταν να ρίξει νόμισμα στη φοντάνα και να ζητήσει κάστανα σαν μάννα εξ ουρανού. Αφού ευχαριστήσαμε τον Μαροκινό, καθήσαμε στο bar να πιούμε τον καπουτσίνο και η σερβιτόρα ήταν στρίντζω από τις λίγες, τραμπούκισε τη διπλανή χωρίς  λόγο και εμάς μας έφερε τον λογαριασμό με το ζόρι, χωρίς να τον ζητήσουμε. Εννοείται ότι μου ήταν εντελώς αδιάφορη, γιατί ήδη είχα προσηλωθεί στον ψηλό με τα μπλε στο ταμείο, εν δυνάμει γιο του ιδιοκτήτη, και οραματιζόμουνα να παίρνω τη θέση της στριμμένης και να σερβίρω καφέδες happily ever after.

Κάναμε τα τελευταία ψώνια μας, δηλαδή τα χρωματιστά μακαρόνια, που ο Κωνσταντίνος πήρε για διακοσμητικά κι εγώ για να τα φάω χωρίς κανέναν ενδοιασμό. Επειδή ήταν εύθραυστα γεμίσαμε χειραποσκευές και ο Κωνσταντίνος κουβαλούσε μαζί και τα κουτιά από τα παπούτσια που δεν χωρούσαν στη βαλίτσα και δεν μπορούσε να τα αποχωριστεί με τίποτα. Ο ταξάρας μας ρώτησε αν φεύγουμε με
Alitalia και ετοιμαζόμασταν να βγάλουμε το περίστροφο, αλλά κρατούσαμε πολλά πράγματα και τη γλίτωσε. Εξηγήσαμε στον μπουρτζόβλαχο τι είναι η Aegean, και φτάσαμε στο αεροδρόμιο, όπου αυξήσαμε τις χειραποσκευές μας με ένα κρασί και καταλήξαμε φορτωμένοι σαν γαϊδούρια. Και μην ρωτήσει κανείς αν πετάει ο γάιδαρος! Πετάει και τρώει και σουτζουκάκι!!

14 σχόλια:

DaisyCrazy είπε...

χαχαχα αυτό το έπαθες στο αεροδρόμιο γιατί τόλμησες να πιείς καπουτσίνο σε ελληνικό έδαφος που δεν βγήκε απ'τη μαγικη καπουτσινιέρα!
"καπουτσίνο από άλλη καπουτσινιέρα θέλεις, σκέφτηκε, τώρα θα δεις!" :))))
δυναμική καπουτσινιέρα που ξέρει τι θέλει και πως να το παρει!

κι αφού σχολίασα το πιο σημαντικό μέρος της ανάρτησης ας πάμε στο ταξίδι.... χμ... δεν μου έρχεται τιποτα λες να'ναι κι αυτό δουλεια της καπουτσινιέρας;!! ουαου είναι καλή!! :Ρ

φιλάκια και πάντα να περνάτε καλά!

υγ. η καπουτσινιέρα τι κάνει; χαχαχαχα πρέπει να αποτοξινωθώ απ'τη σκέψη της δεν πάω καλάαααααααααα

Fri είπε...

Ααααχ, την λατρέυω τη Ρώμη. Θέλει περπάτημα η άτιμη, αλλά σε αποζημιώνει! Την έχω κόψει βέβαια, τώρα τελευταία γιατί κάθε φορά επιστρέφω με 2-3 κιλά έξτρα. Όχι στη βαλίτσα, στο κορμί!

Ας έρθουμε στο ταξίδι σας... Μια χαρά τα ακούω τα πράγματα, είσατε, ήπιατε, φάγατε, ψωνίσατε... Άντε βρε και στο επόμενο ταξίδι!

Πολλά φιλιά!

υ.γ. Καλώς βρήκατε την καπουτσινιέρα ;)

Emmanouela είπε...

axaxaxaxax!! Σε διάβασα μονορούφι και δεν μπορώ να σταματήσω από τα γέλια! Δεν έχω διαβάσει καλύτερη περιγραφή ταξιδιού!!!Αλλά, έχω μια απορία: Το χλωριούχο ροδάκινο πώς μυρίζει??
Άντε βρε, με το καλό και στο Παρίσι για νέες περιπέτειες!!

sunnefoula είπε...

περιπετειώδες ταξίδι λοιπόν...
Και απολαυστικό για τον αναγνώστη :)

Καλοφάγωτα τα μακαρόνια!

Μπουρδουμπλούμ.... είπε...

χλωριούχο ροδάκινο???????????

Μπουρδουμπλούμ.... είπε...

Bρε αδερφούλα,γιατί δεν έχεις μέηλ στο προφίλ σου βρε , και πού να ψάχνω βραδιάτικα ταχυδρομικό περιστέρι?!

Marouli είπε...

Περασατε πολυ καλα!!! Χαιρομαι...

Αλλα εγω περασα καλυτερα γτ πηρα καπουτσινιερα που φτιαχνει και σοκολατα κ γαλλικο καφε αχαχαχαχαχα!!!!

Να ερθετε να πιουμε καφε!!! Ελπιζω τον καφε να τον φερετε εσεις ε? Τι? δεν εφερες απο την Ιταλια? Μονο πολυχρωμα μακαρονια? Και γιατι να τα στολισει? χαχαχα!!

Μαρουλοφιλακια!

Μάγισσα Κίρκη είπε...

Χαχαχαχα τρελό γέλιο ειδικά με το νερό που έψαχνες και το ποτάμι δίπλα σου δεν φαντάζεσαι!Βέβαια αν έπινες απ' το βρωμοπόταμο, αυτή τη στιγμή θα νοσηλευόσουν με πανούκλα-λέπρα και θα έφτιαχνες νέα ΣπιναΒόγκα βγάζοντας τρελλό χρήμα.
Κι επειδή τσαντίστηκα που δεν ανέφερες την καπουτσινιέρα, αυτή τη στιγμή στήνω Ερωτοδικείο και απαιτώ σαν αποζημίωση την μακαρονάδα της φωτογραφίας.Την καρμπονάρα μου περικαλώ!

Υ.Γ. Πάντα τέτοια βρε!

Clem Lumen είπε...

Ελα πες το, επιτηδες την εβαλες τη φωτογραφιτσα με τα μακαρονια, επειδη ειμαι αρρωστη και τρωω ολο σουπες και ηθελες να ζηλεψω.
Τελοσπαντων, στο συγχωρω γιατι αυριο που θα γινω κ εγω καλα (κοιτα σιγουριααα χαχα) θα φροντισω να φαω μακαρονια.

Μια χαρα περασατε ε?

Ομορφα ομορφα :D

Παντα τετοια
τα χαιρετισματα μου στην καπουτσινιερα

Ανώνυμος είπε...

Που ειναι η καπουτσινιερα μαρη;

Πως ειχα την εντυπωση πως θα την περνατε μαζι ετσι για να μας σπασεις τα νευρα;

Περιεγραψε αναλυτικα την μυρωδια χλωριουχου ροδάκινου και στειλε μου ταχυδρομικως την καπουτσινιερα που ζητησα!

Ελα μπραβο!

περασατε ωραια ομως ε;;;
Μπραβο!

φιλιά πολλά

DaisyCrazy είπε...

μ'αλλον μου έκανε μάγεια η καπουτσινιέρα δεν εξηγείται αλλιώς... ήμουν που ήμουν κουλή έγιναν καρακουλή-καπουτσινιερολάβερ :Ρ

φιλάκια και καλή βδομάδα!!

astakoulis είπε...

Marouli
Δεν φέραμε καφέ από την Ιταλία γιατί ο Κωνσταντίνος έχεις αποθέματα για 3 χρόνια σε όλες τις γεύσεις *ακόμα και χλωριούχο εσπρέσο :P
Πότε θα το κανονίσουμε;
Μάκια

Μάγισσα Κίρκη
Σπιναβόγκησαν τα ποδαράκια μου από περπάτημα, αυτό λες να φέρει τηλεθέαση;;;

Free Spirit
Αν δεν έβαζα τη μακαρονάδα, έπρεπε να βάλω κάτι άλλο χαρακτηριστικό, πχ. καπουτσίνο, οπότε πάλι θα με λέγατε καμένη με την καπουτσινιέρα, χαχαχαα
Μάκια και περαστικά

Coula
Σκέψου έναν κουβά χλωρίνη. Ρίξε μέσα λίγο life ροδάκινο. Λίγο περισσότερο. Λίγο πιο πολύ (μην κάνεις τσιγκουνιές τώρα). Νιώθεις τη μυρωδιά στο ρουθούνι σου; Στα σωθικά σου; στο πετσί σου; Holiday Inn-Roma Aurelia. Book now!

DaisyCrazy
Εγώ πάντως βελτιώθηκα με το θέμα καπουτσινιέρα, δεν μπορείς να πεις. Εσείς λυσιάξατε!!!!!
Φιλάκιαααα

athina μπασιούκα είπε...

Ομολογώ ότι η δική μου εμπειρία από την Ρώμη δεν έχει τόσο μεγάλο ενδιαφέρον. Πολύ-πολύ αστείο το κείμενό σου! Και μπράβο για την διάθεσή σου να διακωμωδείς τα στραβά που έρχονται. Αυτό θα σε σώσει από πολλά.

astakoulis είπε...

Εγώ νομίζω ότι όλοι έχουμε τέτοιες εμπειρίες, απλώς δεν έχουμε κάτσει να σκεφτούμε το πόσο αστείο είναι το κάθε μικρό πράγμα που μας συμβαίνει. Για σκέψου το λίγο καλύτερα, δεν είχατε εσείς περίεργες μυρωδιές, ξεποδάριασμα, μαφιόζους Ιταλούς στο διάβα σας; Αποκλείεται σου λέω!! Χαχαχαχα