Παρασκευή 26 Μαρτίου 2010

Historias Malaguenas

 Η ανταποκριτής μας στην Ισπανία, Δανάη, μεταδίδει:

Το προηγούμενο Σάββατο, έκανα ένα πάρτι για την άνοιξη, αφορμή ψάχναμε τη βρήκαμε. Κογιόναρα δολίως και τεχνηέντως έναν Γερμανό ότι θα πρέπει να βάλει λουλουδάτο πουκάμισο και έσκασε μύτη σαν Χαβανέζα, ενώ εγώ ήμουν κομψή με ένα - όχι και τόσο - little black dress.

Στο πάρτι ήταν 50 άτομα, ο αγαπημένος μου Τσάο (Κινέζος γκέι συγκάτοικος) και ο αγαπημένος του που δεν θυμάμαι όνομα, τον λέμε το γκομενάκι του Τσάο, που τελικά τον λένε Τζέρι, Λατινοαμερικάνοι λόβερς, Αμερικάνοι και 2 Ελληνίδες που τσιρίζαμε και μας είπαν marujas οι Ισπανοί. Όταν την επόμενη μέρα άνοιξα λεξικό, ανακάλυψα πως μας έλεγαν κατίνες και εμείς χαιρόμασταν.

 Η τρελή συγκάτοικός μου στην αρχή ήταν αμπαρωμένη στο δωμάτιο της, μετά βγήκε όξω και όταν έπεσαν ποτά κάτω υστερίστηκε και άρχισε να βάζει εφημερίδες στο πάτωμα (όλο το Diario Sur στρώθηκε χαλάκι μέχρι τις 2 που ξεκουμπηστήκαμε). Εμείς την κάναμε και η ανέραστη, 34χρονη άνεργη συγκάτοικος που ακούει στο όνομα Πάκι (δεν ξέρω  ποιο από όλα είναι χειρότερο) αντιμετώπισε την αστυνομία που έφτασε κατόπιν εορτής κυριολεκτικά.

Αυτό το Σάββατο πήγαμε στην Κόρδοβα και δεν είδαμε ούτε το κάστρο, ούτε το Τζαμί, ούτε τη ρωμαϊκή γέφυρα αλλά μόνο φλαμένκο και 3 μπαρ ή 4, που να θυμάμαι. Κάναμε 15 νέους φίλους που έκαναν bachelor: ο γαμπρός ήταν ντυμένος ταύρος και οι λοιποί στα λευκά από τη γιορτή Σαν Φερμίν, που τρέχουν μπροστά οι Ισπανοί και πίσω ο ταύρος. Χάρηκαν που γνώρισαν μια Ελληνίδα, μου ψέλλισαν Μυκόνο και Σαντο-ρίνι και με ρώτησαν αν φοράμε χιτώνες στο Γκρέθια. Φυσικά και δεν τους απογοήτευσα και τους είπα πως το κλασσικό Σάββατο περιλαμβάνει χιτώνα (χωρίς σουτιέν), σανδάλι και επίσκεψη στην Ακρόπολη για να λατρέψουμε το Δία. Έτσι θα λυθεί το πρόβλημα της Ελλάδας, με αύξηση του τουρισμού.  

Έτσι, λοιπόν η Δανάη, βρήκε λύση για την κρίση, διασφαλίζοντας την προβολή της καθημερινής ενδυμασίας του Έλληνα, επιμηκύνοντας τον χρόνο αποπληρωμής των σπασμένων του πάρτυ τα ξημερώματα και ενισχύοντας τον εισαγόμενο τουρισμό στα μπαρ και στα φλαμένκο. Ευχαριστούμε Δανάη για την πολύτιμη συνεργασία σου, ελπίζουμε σύντομα να μοιραστείς και νέες εμπειρίες μαζί μας..

Τετάρτη 24 Μαρτίου 2010

Fell in love with a phantom

Τις προάλλες έβλεπα στον ύπνο μου δάσος. Ο ονειροκρίτης λέει ότι είναι προμήνυμα ευχαρίστησης και ότι θα αποκτήσω κάτι που ποθούσα για πολύ καιρό. Εκεί στο γράμμα Δ, είχε και άλλες χρήσιμες λέξεις, όπως "δαρτόγαλα" (τι είναι αυτό ρε παιδιά;), "δάσκαλος νηπιαγωγός καθηγητής" (vidal sassoon wash and go 3 σε 1), "δημοπρατήριο" (πόσο καμμένος μπορεί να είναι κανείς;), "δροσοσταλίδα" (όποιος κοιμάται αγκαλιά με τον Φωτεινούλη παρακαλείται να τον αφήσει στην άκρη). Δεν συνέχισα την ανάγνωση, γιατί δεν ήθελα να αντικρύσω κι άλλα πρωί πρωί. Αφού ονειρεύτηκα το δάσος, ο έρωτας μου χτύπησε την πόρτα και φορούσε χειρουργική μάσκα.

Αναβλύζω καρδούλες.
Πολλές πολλές καρδούλες.
 

Ευτυχώς έχει πολύ χιούμορ, γιατί δεν μπορώ τη μιζέρια. Είναι γλυκούλης και χαδιάρης. Μένει με την οικογένειά του, αλλά ψάχνει για σπίτι άμεσα. Το ξέρω ότι είναι σαν αγγελία για κατοικίδιο, αλλά αυτός είναι ο Phantom. Λέει ότι είμαι γραφική (και η Πένυ λέει ότι έχει δίκιο), αλλά με προσέχει και μου κάνει όλα τα χατήρια. Την Κυριακή με πήγε βόλτα στο αγαπημένο μου μέρος, δηλαδή στο αεροδρόμιο για ρομαντικό γεύμα Mc Burger με θέα τον αεροδιάδρομο. Μου έκανε και μαγικά κόλπα με κέρματα. 

Τα βρίσκω όλα τέλεια. Μου αρέσουν και τα γένια του, αλλά μου καρφιτσώνονται στο πρόσωπο και αρχίζω να ξεφλουδίζω. Αυτές τις μέρες αλλάζω δέρμα σαν το φίδι και εκείνος λέει ότι είναι καλό, γιατί αντικαθίστανται οι νεκροί ιστοί. Έβαλα λίγη ενυδατική και του είπα να τα πάρει όλα κόντρα. Αυτός βέβαια μου πηγαίνει κόντρα και λέει ότι δεν γίνεται. Όλα γίνονται, ακόμα και του σπανού τα γένια. Προς το παρόν Nivea..

Πάω να συνεχίσω τις καρδούλες μου τώρα <3 

Σάββατο 13 Μαρτίου 2010

Ένα Airbus για τη Βασούλα!

Είμαι πάλι φρέσκια φρέσκια, ας μαντέψουμε όλοι τον λόγο: πήγα πάλι στο Ελ.Βενιζέλος πρωί πρωί. Αυτή τη φορά δεν ξύπνησα τον Ηλία, οπότε αποχαιρέτησα τη Βάσω και τον Κωνσταντίνο κι έκανα βόλτα με την ησυχία μου χωρίς να νιώθω τύψεις. Ψώνισα ιταλικά περιοδικά και ανέβηκα στα Mc Donald's, όπου σε περίοπτη θέση με τη μύτη στη τζαμαρία, τον αεροδιάδρομο στα πόδια και έναν παλαβό στη δίπλα καρέκλα, χάζευα τρώγοντας McFlurry με Kit Kat, Kitώντας Kat' τα αγαπημένα μου airbusάκια με τους γλάρους. Ο τρελάρας από δίπλα ήδη μου είχε διαταράξει την ηρεμία, αλλά με αποτελείωσε και ο Κωνσταντίνος με το τηλεφώνημά του, γιατί είχε ένα προαίσθημα ότι η Βάσω θα φτάσει στον Άγιο Δομίνικο, έτσι όπως είχε αγχωθεί με τα Gates του αεροδρομίου. Ευτυχώς το εισιτήριο της επιδεχόταν αλλαγές με ελάχιστη χρέωση 15 ευρώ, αλλά δεν άκουσα και το επίθετό της στα μεγάφωνα, οπότε συνέχισα να τρώω το McFlurry. 

Μέχρι να γυρίσω στο μικρό σπίτι στο βουνό, την ώρα που οδηγούσα, η Βάσω ήδη είχε φτάσει στην Κέρκυρα και με έπαιρνε τηλέφωνο. Όταν είδα το Βάσω να αναβοσβήνει στην οθόνη, θαύμασα ακόμα περισσότερο το airbus και αναλογίστηκα την αβάσταχτη ελαφρότητα του Micra.



Τώρα χάζευα τις φωτογραφίες. Χτες βράδυ είχε καλό καιρό και περπατήσαμε στου Ψυρρή και στην Ερμού. Πήγαμε και βόλτα στη Βουλή να χαζέψουμε τους τσολιάδες. Τους λυπήθηκε η ψυχή μου, όχι τόσο επειδή αναγκάζονται να φοράνε φούστα και τσαρούχια, αλλά επειδή δεν μπορούν να αντιδράσουν. Βρήκαμε ευκαιρία να λέμε αστεία δίπλα τους και να ξεκαρδιζόμαστε - η Νάντια γελάει και διακριτικά. Εκεί γνωρίσαμε και κάτι πρώην ευζώνους, που μας έμαθαν το κόλπο του τσολιά: Με τα μάτια μιλάμε εμείς και δεν ξέρει τι λέμε κανείς. Με λίγα λόγια τον ρωτάς αν γουστάρει να φωτογραφηθείτε μαζί και αν ναι να κλείσει τα μάτια. Έτσι κάναμε καταιγισμό ερωτήσεων στον δεξί τσολιά που ήταν πιο ωραίος, τον τυφλώσαμε με τα φλας και τον βάλαμε να ανοιγοκλείνει τα μάτια με ρυθμό. Disco party partizani. Έρμε τσολιά!

Και επανέρχομαι στο airbus με τους γλάρους, γιατί πέρασε και η ώρα. Τώρα θα έφτασε και ο Κωνσταντίνος στη Γερμανία. Με έχει πιάσει και μια λιγούρα, αλλά δεν ξέρω αν θα φάω. Έχουμε γλαρόσουπα.

Τετάρτη 10 Μαρτίου 2010

Εγώ κολλάω, κι αν κολλάω δύσκολα ξεκολλάω

Στις 6 η ώρα το πρωί με τη δροσούλα, τραμπούκισα τον αδερφό μου πάνω στον γλυκό τον ύπνο για να μας πάει στο αεροδρόμιο. Ο Κωνσταντίνος μου δημιούργησε τύψεις ότι τάχα είμαι τύραννος, ενώ εκείνος έχει κάνει την Ίρις προσωπικό σοφέρ, ατζέντη και γραμματέα του. Στο αεροδρόμιο γινόταν της τρελής το πανηγύρι, αλλά επειδή είχαμε gold ναύλους P και N δεν περιμέναμε καθόλου στην ουρά. Όταν φτάσαμε στο νησί, ενδόμυχα θέλαμε και οι δύο να κάτσουμε να δούμε την απογείωση του Airbus, αλλά ντρεπόμασταν να το πούμε. Ευτυχώς πάνω σε μια κρίση ειλικρίνειας το ομολογήσαμε, οπότε καθήσαμε στα φανάρια περιμένοντας τη μεγάλη στιγμή. Όταν κουνήθηκε το Airbus μας έπιασε ταχυπαλμία και κοιτούσαμε σαν να απογειωνόταν ούφο.

Αφήσαμε τα πράγματα στο ξενοδοχείο, όπου ο Κωνσταντίνος ήταν ο μοναδικός φιλοξενούμενος. Στη βόλτα που κάναμε στην πόλη, είδαμε εξέχουσες προσωπικότητες όπως ο Φτούρης, ο Σουργιανός με τον γιακά του Τραβόλτα και ο Ντόβορας με μια αγκαλιά τυρόπιτες, καθώς και εξέχοντα σημεία αναφοράς, όπως το σπίτι μου στην Άρτης, το σπίτι του γιατρόνε και το σπίτι του Freddy Krueger. Το μεσημέρι πήγαμε για ύπνο και ο Κωνσταντίνος ονειρευότανε τη Bimbo στην αγχόνη και αυτός πρώτος τον λίθο βαλέτω, οπότε ξύπνησε με τα χέρια γροθιές για να μην του φύγουν τα χαλίκια. Όταν συνήλθε από το όνειρο, τρέξαμε στο Κανόνι για να δούμε και την απογείωση των 19.50. Από υπερβάλλοντα ζήλο, η Aegean έδιωξε την πτήση πιο νωρίς και μείναμε με τη χαρά.

Στη βραδινή μας έξοδο στο αγαπημένο La famiglia  διηγήθηκα ιστορίες βασανιστηρίων, όπως το καθαρτικό στον καφέ της Νάντιας και το απειλητικό γράμμα στο σπίτι της, που έκαναν τον Κωνσταντίνο να δείξει σε μένα τον θαυμασμό του και στη Νάντια τον οίκτο του. Ήπιαμε ποτό στο Mystique, όπου όλοι με ρωτούσαν που είναι η αδερφή μου. Ο Μακρής πρωτοτύπησε και με ρώτησε γιατί δεν πήγα στο Hook. Οι αποφάσεις της βραδιάς ήταν ποικίλες. Η Βάσω αποφάσισε να έρθει Αθήνα μαζί μου. Εμείς να μην βάλουμε ξυπνητήρι για να δούμε και την πρωινή απογείωση, γιατί θα είμαστε πιο πυροβολημένοι και από τον Μάνο.

Όταν ξύπνησα πήρα τηλέφωνο στη δουλειά για να κλείσω το εισιτήριο της Βάσως και ο Κόντης, από τη χαρά του που θα ερχότανε η Βάσω στην Αθήνα, μας έκλεισε το εισιτήριο μια μέρα νωρίτερα με το ζόρυ και μετά με παρακαλούσε να μην τον κάνω (πολύ) ρεζίλι.

Κάναμε βόλτα στην Αχαράβη για καφέ και φαγητό και ήμασταν εμείς, ο κούκος και οι σκύλοι. Μετά μπήκαμε στο αμάξι, που ακόμα δεν μάθαμε τι μάρκα είναι, και επιστρέψαμε, ο Κωνσταντίνος για να φύγει και εγώ για να πιω καφέ στα Starbucks μόνη σαν το λεμόνι. Παρόλη τη βροχή, βγήκα έξω στο μπαλκόνι 10 λεπτά νωρίτερα για να μην ξαναχάσω την απογείωση και για είκοσι λεπτά έτρωγα τη βροχή και με μαστίγωνε αλύπητα ο άνεμος. Την ώρα που άκουσα τη μελωδία από τις τουρμπίνες που μόνο ένα Airbus της Aegean θα μπορούσε να προκαλέσει, μου ξανανέβηκε ο σφυγμός και χαιρετούσα τον Κωνσταντίνο, με την ελπίδα ότι θα αποχωριστεί για λίγο τη θέση 27C και θα γείρει προς την A για να με δει κι εκείνος. Για να μην ξεφύγω από το θέμα πήγα βόλτα στο αεροδρόμιο για να δω και την πτήση του προδότη και οσονούπω συνεργάτη, που ήταν λίγο αργότερα. Οι τουρμπίνες τους ήταν ηχορύπανση και οι κύκλοι στην ουρά καμιά σχέση με τους γλάρους.

Το βράδυ στο σπίτι της Ματίνας κοιμόμουνα και παραμιλούσα την ώρα που εκείνη μελετούσε συγκινημένη το Απολείπειν ο θεός Αντώνιον. Ξυπνήσαμε νωρίς για να βρούμε τη Σπυριδούλα στην πόλη και περιμέναμε το λεωφορείο τρία τέταρτα, για να πάρουμε τελικά ταξί επειδή βαρεθήκαμε. Στο Persona Grata, βρεθήκαμε με τη Σπυριδούλα και την υπόλοιπη Κέρκυρα, εκτός από τον Μακρή που είναι πιστός στην παράδοση του Libro. Εκεί στον δεύτερο όροφο του Libro, στο τραπεζάκι κάτω από τη φανέστρα με θέα τα βόρτα και τους κουτσούλους από τα περιστέρια, ο Μακρής μου παρέδωσε τα κοσμογυρισμένα ερβετικιά σαπούνια. Όταν τόλμησα να του προτείνω να φύγουμε μου είπε "τί από τώρα; κάτσε να τα πούμε ορή", πράγμα που μόνος του αναίρεσε στα επόμενα πέντε λεπτά. Εκεί που καθότανε το λοιπόν άρχισε να ανεβοκατεβάζει το πόδι του και να κοιτάζει γύρω του σαν να είδε καμιά μορόζα που δεν έπρεπε ή σαν να τον έπιακε τρελή κολιάντσα ή σαν να έψαχνε τον σερβιτόρο - άκουσον άκουσον - για να πληρώσει τους καφέδες. Ποτέ δεν μάθαμε τι από όλα συνέβη.

Πριν γυρίσω στο σπίτι της Ματίνας για να πάρω τα μπογαλάκια μου πέρασα και από το Internet cafe να χαιρετήσω τον Άρη και τον Afex. Εκεί βγάλαμε αναμνηστική φωτογραφία τις μούρες μας και τον σκύλο για να μην ζηλέψει. Καθε λίγο και λιγάκι η κυρία Όλγα έμπαινε μέσα με ένα φακιόλι και μας έλεγε τα δικά της, οπότε έφυγα γιατί δεν άντεχα άλλους τρελούς.

Όταν απογειωθήκαμε από την Κέρκυρα αναρωτιόμουνα αν υπήρχε άραγε άλλος πειραγμένος που να μας κοιτάζει από το Κανόνι εκείνη τη στιγμή. Ο Κωνσταντίνος μου έταξε ένα ολόκληρο σουκού στο νησί μόνο για βλέπουμε τα Airbus. Ανωμαλία; Ή πόρωση;

Πέμπτη 4 Μαρτίου 2010

Όσο κρατάνε 3 καφέδες!

Σήμερα έσπασα τα όριά μου στην κατανάλωση καφεΐνης και τώρα δεν με πιάνει ύπνος. Κατέληξα να γράφω εδώ, γιατί από το forum πήρα πόδι και στο Facebook με αποπαίρνουν όλοι. Ο Τόμπρος λέει να σταματήσω να κάνω post τραγούδια από gay ερμηνευτές στον τοίχο του. Οι υπόλοιποι ασχολούνται με το εξώφυλλο του Focus, φτιάχνουν γκρουπάκια διαμαρτυρίας και κατακλύζουν το FB με σβάστικες, για να λύσουν το έλειμμα της χώρας.

Στη δουλειά κάθε κλήση ήταν και κάποιος άκυρος τύπος. Είμαι περήφανη, γιατί έμαθα να μετατρέπω τα ευρώ σε λίρες σε τρεις απλές κινήσεις. Επίσης, γιατί έκανα 3 reissue το ένα πάνω στο άλλο, για να γλιτώσει ο καημένος επιβάτης τρία φράγκα. Η ανιδιοτέλειά μου άφησε τους μισούς παγερά αδιάφορους και τους άλλους μισούς μαλάκες, οπότε μου έδειξαν τον οίκτο τους. Επειδή είμαι άνθρωπος με όνειρα, ο επόμενός μου στόχος είναι να μάθω πως θα σκουρύνω τη γραμματοσειρά στον εκτυπωτή. Αναρωτιέμαι αν άραγε θα υπάρξει άλλη στιγμή στο μέλλον που το μόνο μου πρόβλημα να είναι το αχνό μελάνι του DMB.

Αμέσως μετά, μοιράστηκα τις σκέψεις μου με τη Νάντια και τον Κωνσταντίνο. H Νάντια ανυπομονεί να ξεκινήσει δουλειά και κάνει δίαιτα για να βάλει τα ανοιξιάτικά της. Μπορεί και τα καλοκαιρινά της, γιατί δεν είδε, δεν άκουσε, δεν ξέρει. Ο Κωνσταντίνος λέει ότι κάθε βράδυ μετά τη δουλειά, συναντάει τον κρυφό του έρωτα, στα σκοτάδια δίπλα από το parking. Είναι ένα παιχνιδιάρικο λυκόσκυλο, το οποίο θέλει να υιοθετήσει, αλλά φοβάται μην το βάλει η μαμά του στο πλυντήριο, στο πρόγραμμα για τις κουβέρτες. Έτσι μένει με τον έρωτά του και τα βράδια δεν τον πιάνει ύπνος. Γαρίδα το μάτι από τις έξι το πρωί.

Μετράω αντίστροφα τις μέρες για το Σαββατοκύριακο στην Κέρκυρα. Οι λεπτομέρειες από Δευτέρα.

Τρίτη 2 Μαρτίου 2010

Για τη μπουγάτσα ρε γαμώτο!

Μια πολύ επικοδομοιτική βραδιά με τη φίλη μου την Τίνα. Εκεί που ψάχναμε κάτι ήσυχο για να παλουκωθούμε και να μιλήσουμε σαν άνθρωποι, περάσαμε από live Ρακιντζή, ναυτάκι συριανό, λοστρόμο Πειραιώτη και διάφορα άλλα κλαπατσίμπανα, για να καταλήξουμε στο μέρος που μας έχει πραγματικά στιγματίσει. Στο alternative αυτό μπαράκι, είναι μπάρμαν ο δολοφόνος με το Scotch Whisky, ένας διεστραμμένος εγκληματίας, και στην υποδοχή ο γελωτοποιός που τον διασκεδάζει. Αντί για καρέκλες και σκαμπό, έχει μια σειρά καθίσματα σινεμά, όπου πίνοντας το ποτό σου με συνοδεία το ξηροκάρπι, μπορείς να παρακολουθείς διακριτικά τους απέναντι να στάζουνε μέλλια και σιρόπια. Πικάντικη λεπτομέρεια: το πορσελάνινο κινέζικο μαραφέτι που φέρνει τύχη. Εκεί, μες στο συνοθύλευμα του γυφτομπαρόκ που μας περιτριγύριζε, αναπόλησα το Jonathan's της piazza del fico, με τη μουχλιασμένη τουαλέτα, τον αρχαιοελληνικό δισκοβόλο με βάθρο τη ραπτομηχανή και τα κόκκινα σταφύλια να κρέμονται από πάνω μας. Αυτό το μπαράκι επιλέξαμε για να μιλήσουμε σοβαρά. Εκεί, με μια απλή κλήση στην Κωνσταντινούπολη στη 01:05 τη νύχτα, λύσαμε διπλωματικά το ελληνοτουρκικό ζήτημα που ταλανίζει την Ελλάδα και τη Χάγη από το 1453. Στην κορύφωση της συζήτησης με κεντρικό θέμα τα πειράματα του Pavlov, μας έπιασε συελορροή. Έτσι, σιγά σιγά αφήσαμε τον γάμο και πήγαμε για μπουγάτσες. Πλατεία Ηρώων. Τι να λέμε τώρα!