Τρίτη 27 Δεκεμβρίου 2011

5 μερούλες είναι λίγες πολύ λίγες

Spooktacular Xmas φέτος στη δουλίτσα. Μας φέραν το catering και ανοίγοντας τη δεύτερη πιατέλα αντικρίσαμε το κάτωθι γουρούνι να μας κοιτάζει με μίσος. Για να αποφύγω το ανατριχιαστικό θέαμα του κουτιού 2, γέμισα το πιάτο μου με πατάτες, ρύζι, νουντλς, μακαρόνια και ψωμί και το άμυλο άρχισε να ξεχειλίζει από τα ρουθούνια μου. Μετά τη δουλειά το βράδυ των Χριστουγέννων βγήκαμε με την Πόπη και ήπια έναν κουβά γαλάζιο κοκτέιλ απροσδιόριστης σύνθεσης για να αλλάξω τη γεύση μου και να ταβλιαστώ για πάντα στο κρεββάτι.
Πάρτι νούμερο 1 στο σπίτι του Κωνσταντίνου την περασμένη Παρασκευή, όπου ακούγοντας Καρρά, μπουκωμένοι με cheese cake και σοκολατένιο κορμό, ανταλλάξαμε τα χριστουγεννιάτικα δώρα:
Το δώρο της Μαρίας, ένα κωλόχαρτο με Άγιους Βασίληδες, που "μόνο σε μένα και στον Κωνσταντίνο θα μπορούσε να προσφέρει". Τι γλυκιά!! Το δώρο της Νάντιας, κάλτσα ως το γόνατο που κάνει το εφέ μπότας, καινοτομία του calzedonia. Το δώρο του Αντουάν, το οποίο ήταν διπλό, φανταστικό και μύριζε bsb. Δεν άντεξα να μην κάνω πρόβα τα καινούργια μου ρούχα εκεί επί τόπου στο ξένο σπίτι και να ακούσω τις απόψεις των φίλων μου για το αν ο κώλος μου με το καινούργιο φόρεμα φαίνεται μόνο όταν σκύβω ή αν φαίνεται και στην ευθεία στάση. Το δώρο του Κωνσταντίνου, δηλαδή μια χρυσή καμπανούλα κεράκι, την οποία είχε πάρει ίδια για όλους μας. Η Πόπη τόσο πολύ ενθουσιάστηκε με τις καμπανούλες, που βούτηξε και του Γιάννη με θράσος για να τις κάνει σετ στο μπουφέ του σαλονιού της. Επίσης παίξαμε ταμπού με μεγάλη επιτυχία. Ο Κωνσταντίνος αντί να εξηγεί την πάνω λέξη εξηγούσε τις λέξεις ταμπού και όταν η Μαρία που τον πρόσεχε του είπε ότι κάνει μλκίες την είπε "καρφί" και συνέχισε το βιολί του.

Για τα δώρα που έδωσα εγώ δεν σας είπα, γιατί αυτά άργησαν μια μέρα, αφού δεν είχα αμάξι να πάω για ψώνια. Το έμπασα σε μια λούμπα μέσα στη βροχή και κλάταρε το λάστιχο. Μετά τον εκκωφαντικό θόρυβο της πτώσης το πήγα και κανα χιλιόμετρο μέχρι να καταλάβω ότι κάτι τρέχει από το γκρου γκρου γκρου και το τιμόνι που έγερνε προς τα δεξιά με μανία. Κατέβηκα, είδα το λάστιχο τέζα και πήρα την σωστή απόφαση, δηλαδή να φτάσω ως το σπίτι μου σιγά σιγά με το σκασμένο λάστιχο γιατί ήταν κοντά και δεν είχα και πολλές επιλογές στο βουνό και στη βροχή. Ο μπαμπάς μου το επόμενο πρωί με γ**ησε για τα χρόνια πολλά επειδή ξέσκισα το λάστιχο αντί να τον πάρω τηλέφωνο να ρθει να με μαζέψει και ψέλλιζε ότι "εγώ και η μάνα μου δεν ξέρουμε ούτε ένα λάστιχο να αλλάξουμε". Η μάνα μου του απάντησε νευριασμένη ότι κι αυτός "δεν ξέρει να φτιάξει μουσακά". Και κουβέντα στην κουβέντα ο καημός μεγάλωνε.

Πάρτι νούμερο 2, παραμονή Χριστουγέννων στο σπίτι της Μαρίας, όπου πρόβαρα το καινούργιο μου bsb κολάν σεταρισμένο με ένα ωραιότατο σακάκι από τα κινέζικα, μάρκα "new collection" κλάπα κλάπα, που έκλεψε τις εντυπώσεις. Χορέψαμε ποιοτικά τραγούδια, όπως το με καις με καις, το καμπριολέ (ο Βασιλείου είχε την τιμητική του), το παραδώσου λοιπόν και τον Gummy bear-θα'μαι καλό παιδί - καμία συνοχή τα τραγούδια αλλά μετά από το τρίτο κρασί δεν σε ενδιαφέρει και τόσο. Ε μετά έπαιξε και λίγο ciprian robu - τι είναι αυτό το Φουρέιρα; που λέει και ο Αντουάν.
Και μετά τις 4 που έσπασε ο κόσμος συνεχίσαμε τη βραδιά-ταμπού, καθώς και την μεγάλη επιτυχία.
-Είναι 2 λέξεις και έχει σχέση με ερωτευμένο ζευγάρι.
-Πίπα κώλο?
-Όχι, φωτεινός αγκαλίτσας! (άσχετο).

Αν δεν σας ξαναδώ μέχρι την πρωτοχρονιά καλά να περάσετε και μην ξεχάσετε το κόκκινο βρακί στην αλλαγή του χρόνου, είναι must. Χρόνια πολλά σε όλους.

Πέμπτη 8 Δεκεμβρίου 2011

17 μέρες για τα Χριστούγεννα...

...Όσες και οι φορές που πετάει πιο γρήγορα η Aegean από το έλκηθρο του Άη Βασίλη.
Φέτος ξεκίνησα να νιώσω Χριστούγεννα από τα Τζάμπο. Είδα ότι έχουν τρελαθεί όλοι με αυτά τα βραχιολάκια αντίστροφης μέτρησης Χριστουγέννων. Γιατί ποιός δεν θέλει να φοράει στον καρπό του ένα βραχιολάκι που να γράφει "20 μέρες, όσες και οι φορές που αερίζονται καθημερινά τα ξωτικά του Άη Βασίλη όταν δουλεύουν". Γιατί ανέκαθεν τα Χριστούγεννα μύριζαν ζεστασιά, μελομακάρονα και κλανιές ξωτικού. Κάνω χώρο στον καρπό μου και το τυλίγω, εξάλλου ας μην γίνω υπερβολική, οι υπόλοιπες μέρες είναι άκρως σοβαρές: 16 μέρες, όσα και τα εκατοστά που έχει μήκος το ... αφτί του ξωτικού (;;;;), 11 μέρες, όσες και οι φορές που ρεύεται ο Άη Βασίλης όταν πιει το γάλα του, κλπ.
Αγόρασε και ο αδερφός μου κάτι στολίδια από τα Τζάμπο, αν και έχει χάσει το ενδιαφέρον του για τα Χριστούγεννα από τότε που ο μπαμπάς μας μάς είχε πάει στο Μινιόν το 1986 και πάνω σε μια στιγμή αδυναμίας μας αποκάλυψε ότι δεν υπάρχει Άη Βασίλης. Από τότε κάθε Χριστούγεννα του το χτυπάει. Μεγάλο γινάτι αυτό το παιδί. Πήρε λοιπόν τα στολίδια με καρδιά βαριά και ασήκωτη από τη θύμηση, τα πήγε σπίτι και εκεί συνειδητοποίησε ότι δεν έχει δέντρο να τα βάλει.

Εορταστική ατμόσφαιρα γύρω μας. Και έτσι, επειδή προχτές δεν είχαν κανέναν Νίκο να του πάρω δώρο, αγόρασα κι άλλα παπούτσια για πάρτη μου. Δεν είχα γκρι, καταλαβαίνεις αυτό το κενό πιστεύω. Άσε που κάνω απόθεμα τώρα που έχουμε, γιατί αύριο μεθαύριο δεν ξέρεις τι γίνεται. Στον γείτονά μας τον Νίκο πάντως του κάνανε πολλά δώρα. Μέχρι και η γιαγιά του τον θυμήθηκε -Έφερα μια κολόνια παιδί μου για το καλό... Τελικά του είχε τυλίξει ένα σιροπάκι για το βήχα. Και μάλιστα ληγμένο.

Σήμερα το πρωί είχαμε μάθημα ισπανικών. Ευτυχώς ο καθηγητής μας αρρώστησε και αφού ήτανε χαρά θεού πήγα για καφέ στην πλατεία με τη Μαρία. Την ώρα που μας είχε συνεπάρει η συζήτηση, ένας σκύλος όρμηξε στο τραπέζι μας να πάρει τα μπισκότα και γέμισε το κινητό της Μαρίας σάλια. Και ήταν τόσο τυχερή που ακριβώς εκείνο το δευτερόλεπτο που έψαχνα να βρω μαντιλάκι για να το συμμαζέψουμε κάπως, άρχισε να δονάει και η Μαρία να το κοιτάζει επίμονα...
-Τι είναι Μαρία, δεν πιστεύω να ετοιμάζεσαι να το σηκώσεις...
-Δεν γίνεται είναι από τη δουλειά. Παρακαλώ;;
... είπε και σκούπισε τα σάλια στο αυτί της. Μπλιάαααχ.
Μετά από αυτό το ευχάριστο σκηνικό γύρισα στο σπίτι και βρήκα δύο χοντρούς έξω από την πόρτα.
-Ο θεός κορίτσι μου μας τιμωρεί για τα αμαρτήματά μας με την οικονομική κρίση. 
(τροφαντούληδες είστε δεν σας έπιασε και πολύ η κρίση)

Πάρε αυτό το περιοδικό που σου δίνει απαντήσεις για όλα. 
-Cosmopolitan είναι;?
Χμμμ... Μάλλον δεν σας αρέσουν και πολύ τα αστειάκια. Ας σας κλείσω απέξω. Έχω να φτιάξω και τα μελομακάρονα. (Η μάνα μου τα έφτιαξε, απλώς ήθελα ένα χριστουγεννιάτικο τελείωμα).


Κυριακή 4 Δεκεμβρίου 2011

Σκέφτομαι και γράφω: Γιατί θα θυμάμαι το 2011



Γιατί ξεκίνησα λάτιν και στην πορεία το γύρισα στο χασάπικο, στο ζεϊμπέκικο και στο Zorbas the Greek. Γιατί αύξησα τη συλλογή μου της Betty Boop με ένα αγαλματάκι, ένα καδράκι κι ένα στριγκ. Και μην ρωτήσει κανείς γιατί δεν βάζω ν στο στριγκ. Στο πανεπιστήμιο μας έμαθαν ότι στα ελληνικά το νι-γάμα-κάπα είναι ανύπαρκτος συνδυασμός.  Όπως γράφεις το Ουάσιγκτον ας πούμε, απλώς λίγο πιο πρόστυχο. Το αγαλματάκι  της Betty Boop το στόλισα δίπλα στην προτομή του Ιπποκράτη και ο πατέρας μου με ρώτησε πόσο χρονών είμαι. Άφησα λοιπόν την κέρινη κεφάλα μόνη της και μετέφερα τη Betty στο δωμάτιό μου. Θυμήθηκα και τον φανταστικό διάλογο:
-Ναι γεια σας, πετάω αύριο από Μιλάνο Αθήνα και θέλω να μεταφέρω στην καμπίνα ένα κεφάλι.
-Παρμεζάνα;
-Όχι μια ξύλινη προτομή.
Τι να της πεις τώρα...
Γιατί αποφάσισα ότι ο έρωτας για την Aegean είναι ανυπέρβλητος. Και δεν γιατρεύεται. Φέτος λοιπόν θα στολίσω το δέντρο με ασημίζοντα υγρά μαντηλάκια aegean και στην κορυφή θα βάλω έναν άγγελο με φτερά airbus. Σουρεάλ, αλλά με τα δικά του φτερά θα ήταν ξενέρωτος. Λες να με πετάξουν οι γονείς μου έξω από το σπίτι; Χμμμμ. Μόνο ο Κωνσταντίνος θα το εκτιμούσε.
Γιατί είδα την Άντζελα Δημητρίου live.
Γιατί  αποφασίσαμε με τη Νάντια να ενισχύσουμε τα μικρά συνοικιακά μπαράκια και να καθόμαστε σε όποια παρακμή ανακαλύπτουμε στο διάβα μας και να γουστάρουμε κιόλας. Βέβαια ενισχύουμε και τους Κινέζους, αλλά τι να κάνεις, μας οδηγεί η ανάγκη. Παίρνεις το παντελόνι κοψοχρονιά 20 γιούροζ και σου λέει ο Κινέζος στο ταμείο: Τέλει 15 χωλίς απόντεικση; Ε, ναι τέλει και παρατέλει. Για την Ελλάδα ρε γαμώτο!
Γιατί κατέληξα για 28η συνεχή χρονιά στο ότι δεν μπορείς να συνεννοηθείς με τους άντρες:
-Ας υποθέσουμε ότι είσαι σε ένα μπαράκι και πίνεις το ποτό σου, και πιο κει είναι μια γκόμενα που κοιτάζεστε εδώ και ώρα. Πώς την πλησιάζεις;
-Ε, αφού κοιταζόμαστε, της κάνω νόημα να έρθει εκεί που κάθομαι.
-Μα καλά ΑΥΤΗ θα έρθει;?
-Ναι, γιατί;?
Μα ρωτάς κιόλας;;;; Λοιπόν για να ξεκαθαρίσουμε τις απλές διαδικασίες. Αν κοιτάζεις τη γκόμενα και έχεις καταλάβει ότι κι εκείνη δεν σε σιχαίνεται κιόλας, δεν της κάνεις νόημα να έρθει, παίρνεις τον κώλο σου και πηγαίνεις εσύ να της μιλήσεις. Ε δεν θα αλλάξεις εσύ την κοσμοθεωρία.

blue stars sprinkle glitter pictures, backgrounds and images