Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Ρε τους κερατάδες πώς τα φτιάνουν...

Μου στέλνει που λες η Δανάη από την Ισπανία τα δωράκια της, δηλαδή σκιές, μολύβι και ένα μοβ μανό, ή όζα για όσους δεν κατάλαβαν, γιατί τώρα τελευταία υπήρξε ένα χάσμα επικοινωνίας με κάτι καλαμάκια και κάτι σουβλάκια και κάτι κασέρια, παρότι η aegean φέρνει τους Αθηναίους και τους Θεσσαλονικείς πιο κοντά. Μαζί με το μανό ήταν κι ένα μικρό διαφημιστικό μαγνητάκι Kiko δώρο. Αφού πέρασαν καμιά εικοσαριά μέρες, βρίσκω την Δανάη στο μσν (είπαμε υποστηρίζουμε ελληνική γραφή, αλλά τώρα αυτό σαν μεταδιδόμενο σεξουαλικώς νόσημα δεν ακούστηκε;) και με ρωτάει αν έμαθα να φοράω το μανό με το μαγνητάκι ή αν δυσκολεύομαι, οπότε κατάλαβα ότι το μανό αυτό είχε μάλλον κάτι το ιδιαίτερο, ότι έπρεπε να το φοράω και μετά κάτι να κάνω με το μαγνητάκι. Αλλά τι;; Αναρωτιέμαι αν είμαι πολύ βλάχα που είχα κολλήσει το μαγνητάκι στο καλοριφέρ ή αν κι εσείς δεν έχετε ξαναδεί... Μα ούτε οδηγίες δεν είχε αυτό το πράγμα. Φόρεσα το μανό και μετά καθόμουν και γυροέφερνα το μαγνητάκι γύρω γύρω και δεν γινόταν τίποτα. Ε μετά βρήκα κάτι οδηγίες στο youtube και ξεστραβώθηκα. Όλη μέρα κάθομαι και κάνω γραμμές. Βρήκα ασχολία και για σήμερα. Καλημέρες!

Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012

Τι με λες βραδιάτικα...

Οδηγίες για να φορέσετε το παντελόνι σας. Παίρνετε το παντελόνι. Σηκώνετε ελαφρώς το αριστερό πόδι και το τοποθετείτε στο αριστερό μπατζάκι. Τραβάτε προς τα πάνω. Επαναλαμβάνετε με το δεξί πόδι στο δεξί μπατζάκι. Προσοχή να μην μπερδέψετε τα μπατζάκια, διότι το φερμουάρ θα βρεθεί πίσω σας και θα έχετε τις κωλότσεπες διαμετρικά αντίθετα του κώλου, οπότε και δεν θα είναι πια κωλότσεπες.

Ρε φίλε πήγα να αγοράσω παιχνίδι στο ξαδερφάκι μου στο Κούκου και είχε κλείσει, ξενέρωσα. Τώρα λεγόταν Γιούπι. Άσε που μετά το μούλικο μου αποκάλυψε ότι δεν παίζει με παιχνίδια, παίζει με υπολογιστές. Ε δεν πειράζει του λέω θα πάρω αν είναι στην αδερφή σου καμία Barbie. Α όχι δεν θέλει Barbie. Σκιές Seventeen θέλει.

Βρείτε τον παρείσακτο. Καλά ρε γιαγιά πόσες γάτες έχεις μαζέψει, δεν τις μπερδεύεις;
- Όχι τις ξεχωρίζω, είναι ο Ιάσωνας, η Φαίδρα, ο Ερμής, ο Καίσαρας, η Κλεοπάτρα και ο Barney.

-...Και τι δουλειά κάνει αυτός ο Γιώργος;
-Χμμμ. Νομίζω ότι έχουν ένα μαγαζί με υδραυλικά, αλλά έχει σπουδάσει τουριστικά. Ή μήπως έχουν ένα μαγαζί με τουριστικά και αυτός σπούδασε υδραυλικά;;;
-...Ναι και τι θα πουλάει ας πούμε το μαγαζί με τα τουριστικά;?
-Ξέρω γω.. cd του ζορμπά και κολόνιες με άρωμα μουσακά.

Κυριακή 3 Ιουνίου 2012

Να γλεντήσουμε τουγκέδερ

Να σου πω κάτι χειρότερο από το να κοντεύεις τα 30 και να βλέπεις όλους τους φίλους σου να παντρεύονται; Το να τους βλέπεις να βαφτίζουν και τα παιδιά τους. Όπως πολύ σωστά κατάλαβες, ακολουθεί περιγραφή βάφτισης, μαζί με τη σχετική γκρίνια - εγώ πότε θα γίνω μάνα και τα συναφή.
Η εκκλησία ήταν γραφικότατη και μικρούλα, οπότε καθήσαμε έξω και συναρμολογούσαμε πλαστικά ιστιοφόρα από τα αυγά κίντερ, ενώ ο μπόμπιρας τσίριζε από μέσα αβοήθητος. Εννοείται ότι οι περισσότεροι είχαν έρθει ζευγαρωμένοι, με τα παιδάκια τους παραμάσχαλα. Εγώ είχα έρθει με το ζευγάρι Γιάννη-Πόπη και έκανα το 30χρονο παιδάκι τους, παραμάσχαλα.


Το γλέντι έγινε στο σπίτι, είχαν βάλει τραπέζια στον κήπο και ευτυχώς είχε αρκετή ζέστη, γιατί μας γ***σε τόσες μέρες. Η διακόσμηση ήταν τέλεια, και το φαγητό επίσης, ήμασταν καμιά 50αριά καλεσμένοι και καμιά 50αριά χιλιάδες φτερωτά μυρμήγκια. Τάραξα τις πατάτες με φτερωτό μυρμήγκι και τη σαλάτα ρόκα-παρμεζάνα-φτερωτό μυρμήγκι (το τελευταίο έπαιζε σε όλα τα πιάτα). O dj έπαιζε γαμάτα. Αλλά περίμενε μισό λεπτό... τώρα που τον ξαναβλέπω πιο προσεκτικά, δεν είναι "Ο" dj, αλλά μια χοντρή μαντάμ με καπέλο τζόκευ. Πολύ μπροστά! Τρέμε David Morales! Τι κρητικά, τι τσάμικα, τι Mazoo and the Zoo και την καμήλα που μασάει φύλλα με φτερωτό μυρμήγκι, όλους μας ευχαρίστησε η μαντάμ. Και παραγγελιά τη φραγκοσυριανή, έτσι για να χορέψουμε μια φορά δημοσίως αυτό το χασάπικο σαν παρέα και να γουστάρουμε. Και ο μικρός Γιαννάκης τσιμουδιά. Τον ζουλούσανε, τον φωτογράφιζαν, τον βάλανε μετά στο καρότσι του και άκουγε Ζωιδάκη στη διαπασών, ενώ ροχάλιζε. Πλάκα πλάκα με τέτοιο μωρό μπορεί και να το σκεφτόμουν σοβαρά να γίνω μάνα.

Η γιαγιά του μπέμπη ερχόταν συνέχεια προς το τραπέζι μας με δόλιο ύφος και τσουρομάδαγε την τριανταφυλλιά του κήπου κι ύστερα έραινε με ροδοπέταλα το σόι που έριχνε ζεμπεκιές. Στην τρίτη φορά που πλησίασε, η κόρη την αγριοκοίταξε, και έτσι τα λιγοστά τριαντάφυλλα που απέμειναν έστειλε τον άντρα της να τα τσουρομαδήσει. Εκείνος, κατά το τσουρομάδημα μας έλεγε ότι πολύ θα χαρεί να πάμε στα Χανιά να μας φιλοξενήσει όποτε θέλουμε, αρκεί να ξέρουμε να μαγειρεύουμε. Τα πιάτα θα τα πλένει μόνος του λέει. Καλός διακανονισμός μου φάνηκε. Έχει και γιο ελεύθερο.
Αυτό το τσουρομάδημα με επηρέασε τόσο, που σήμερα μάδησα κι εγώ κάτι μαργαρίτες του πατέρα μου. Να γίνω-να μην γίνω-να γίνω-να μη γίνω-να γίνω-να μη γίνω. Να μη γίνω. Το είπε και η μαργαρίτα. Δεν είμαι για μωρά.

Αυτά που λες με τον μικρό Γιαννάκη. Σήμερα άραγμα. Άλλωστε μ' αυτά και μ' αυτά το ξενυχτίσαμε χτες. Άσε που ακόμα δεν έχω συνέλθει από το ξενύχτι στον Βέρτη την προηγούμενη Κυριακή. Κατευθείαν πήγα στη δουλειά την άλλη μέρα και ήμουν σε hang over τις επόμενες 3 μέρες, ε δεν είμαι πια και 20 χρονών. Σήμερα λοιπόν νιέντε έξοδος. θα φάω πατατάκια με γραβιέρα Κρήτης και θα δω το "Γυμναστείτε με την Ελένη Πετρουλάκη" που βρήκα το πρωί μέσα στα κορν φλέικς μου. Και μην ρωτήσεις πως συνδυάζονται αυτά τα δύο. Για μένα μιλάμε.