Τετάρτη 4 Απριλίου 2012

Πευκοβελόνες

Δύσκολο πράγμα ο γάμος. Αυτό άλλωστε απεκόμισα για άλλη μια φορά στη "σεξουαλική ζωή του κυρίου και της κυρίας Νικολαΐδη". Ή μάλλον μερικά άτομα δεν είναι γεννημένα για τέτοια. Όπως εγώ ας πούμε. Αν παντρευτώ, μου δίνω περίπου 3 χρόνια διορία να σιχαθώ τον εαυτό μου και τον άντρα μου. Αν φτάσεις μάλιστα στο σημείο να παίρνεις συμβουλές από τον Ζουγανέλη με τις τιράντες και τα ροζ σταράκια, εκεί καταλαβαίνεις ότι σίγουρα κάτι δεν πάει καλά. Ότι τα προβλήματά σου έχουν ξεφύγει πια από τα πλαίσια του φυσιολογικού και αγγίζουν τα όρια της κατάντιας.
Η άλλη παρατήρηση που έχω να κάνω είναι ότι πάντα, σε κάθε θέατρο, θα υπάρχει ένας καραγκιόζης που θα πετιέται μες στην ησυχία και θα λέει τη μλκία του. Και πάντα, μα πάντα, θα νομίζει ότι είπε εξυπνάδα. Αλλά ας μην θυμηθώ τώρα την καραγκιόζενα, η οποία πετιόταν κάθε λίγο και λιγάκι και γκάριζε και μετά γελούσε μόνη της, γιατί θα συγχυστώ και πέρασα και καλά σήμερα. Είχα πάει στο γάμο της Ποπίτσας και του Γιάννη. Μα καθόλου να μην επηρεαστούν από το θέατρο αυτά τα παιδιά;? Ο γάμος ήταν λιτός και απέριττος. Ήταν το ζευγάρι, εγώ και ο Κωνσταντίνος σαν μάρτυρες, και η Νάντια με τη Μαρία σαν καλεσμένες. Η τελετή κράτησε περίπου 3 λεπτά. Το ένα λεπτό μιλούσε ο δήμαρχος, και τα υπόλοιπα δύο ήταν που ο Κωνσταντίνος προσπαθούσε να ανοίξει το κουτάκι με τις βέρες. Ευτυχώς δεν του είχαμε πει εξ' αρχής ότι οι βέρες δεν είναι ισομεγέθεις, γιατί άλλο το δαχτυλάκι της Ποπίτσας και άλλη η δαχτυλάρα του Γιάννη, πράγμα μάλλον αυτονόητο, το οποίο όμως δεν είχε σκεφτεί, οπότε και δεν τον είχε αγχώσει. Άλλα 3 λεπτά κράτησαν οι μαλακίες μας όταν ο δήμαρχος γύρισε την πλάτη του και η Ποπίτσα πέταξε την ανθοδέσμη στην αγκαλιά μου για να γελάσουμε, και η Μαρία το πήρε στα σοβαρά και  έσπευσε να μας τη χαλάσει και να την πιάσει εκείνη. Αλλά καλά να πάθει, τώρα θα παντρευτεί πρώτη. Άσε που τελείωσε και το μπουκάλι στο δικό της ποτήρι. Την πάτησε για τα καλά σήμερα.
Έξι λεπτά λοιπόν το σύνολο της τελετής. Ε πες και άλλα 2 λεπτά να βγάλουμε φωτογραφίες, 1 λεπτό να τους δώσουμε το δώρο-καπουτσινιέρα με συνοδευόμενη αφρογαλιέρα (είμαι πολύ προβλέψιμη τελικά) και 1 λεπτό να τους λούσουμε με ρύζι μπλου μπόνετ έξω από το δημαρχείο, όπου ένας περαστικός, γυρνώντας από τη λαϊκή στο δίπλα στενό, με μια σακούλα μανταρίνια στο χέρι, μας ρώτησε γελώντας αν παντρεύεται ακόμα ο κόσμος εν μέσω κρίσης. Παραλίγο να του δίναμε μισό σακουλάκι ρύζι για το σπίτι, αλλά φοβηθήκαμε να μην παρεξηγηθεί και τελικά το ρίξαμε μες στο φόρεμα της Πόπης για να το ξεφορτωθούμε. Δέκα λεπτάκια σύνολο και ξαφνικά, από το πουθενά, βρίσκεσαι παντρεμένος.  
Γιάννηηη, που θαπάμε για φαγητό; Πάει το "μου".
Τελικά πήγαμε σε ιταλικό, η Πόπη δεν πεινούσε γιατί είχε φάει όλο το ρύζι, ο Γιάννης δεν είχε όρεξη γιατί είχε πυρετό, εγώ δεν πεινούσα γιατί νωρίτερα είχα τσιμπήσει πρασόπιτα, στην οποία είχαν ξεχάσει να βάλουν το πράσο και έτρωγα μόνο φύλλο, η Νάντια δεν πεινούσε γιατί σκεφτόταν ότι κάποιος της έκλεψε 120 ευρώ από τον λογαριασμό (τα οποία τελικά είχε τραβήξει η ίδια και απλώς το ξέχασε - tragic) και η Μαρία δεν πεινούσε επειδή βρίσκεται σε αυστηρή δίαιτα και έχει κοζάρει και ένα σορτσάκι από το ΒSB που πρέπει να φορέσει το καλοκαίρι. Ο Κωνσταντίνος που νήστευε έφαγε και των υπολοίπων, γενόμενος έτσι υπόδειγμα χριστιανικής εγκράτειας.

Γύρισα τώρα ήσυχα ήσυχα στο σπιτάκι μου και βλέπω απαράδεκτους στο youtube. Έχω σκοπό να τα δω όλα και μετά να αναλύσω τη συζυγική ζωή του Σπύρου και της Δήμητρας. Τώρα βρίσκομαι στην "ποιητική βραδιά". Έχω ψοφήσει λέμε.
Και κουβέντα για τις πευκοβελόνες. 
Βλάση αθάνατε!

6 σχόλια:

Nonis είπε...

χαχαχαχα

μ' αρέσει πολύ ο τρόπος που τα περιγράφεις όλα.... χαχαχαχ

η καπουτσινιέρα είναι η ίδια με αυτή στο γραφείο; :ρ χαχαχ

να σου ζήσουνε, βίον ανθόσπαρτον... :)

Fri είπε...

Να σου ζήσουν τα φιλαράκια, να μείνουν χαρούμενοι και χαμογελαστοί στην κοινή τους ζωή!
Και αγαπητή μου απόλυτη μην είσαι, όταν βρεθεί το άλλο σου μισό να σε δω κι εσένα τι θα κάνεις τότε. Άλλωστε, γάμος δεν είναι οι υπογραφές και τα φορέματα, είναι η χημεία μεταξύ των ανθρώπων (καλά, και η πεθερά, αλλά τι τα την κάνουμε;) :-Ρ
Καλημέρες!

υ.γ. Όταν βγάλεις πόρισμα για τη συζυγική ζωή του Σπύρου και της Δήμητρας, θα είμαι όλη αυτία ;-)

kalo paidi alla... είπε...

Το κακό με τους πολιτικούς γάμους και το ότι κρατάνε λίγο είναι πως αν κάνεις λάθος και πας σε άλλο δημαρχείο δεν προλαβαίνεις να πας μετά στο σωστό.
Επίσης το ότι δεν τυπώνουν προσκλήσεις οδηγεί σε τηλεφωνικές παρανοήσεις συγγενών περιοχών (Ηλιούπολη-Αργυρούπολη για παράδειγμα...)

DaisyCrazy είπε...

αχ δηλ για να πάρω δώρο καπουτσινιέρα πρέπει να γίνω δίγαμη; :ΡΡΡΡ
με το καλό για τα παιδιά που παντρεύτηκαν. και για σένα που έπιασες σειρά και ανθοδέσμη :ΡΡΡ
φιλάκιααααααααααααααα

Parakmiako Ergaleio είπε...

Το μπλε ρύζι με ανακάτεψε κάπως.
Κατά τ'άλλα να ζήσουν να ευτυχίσουν και να μην ξενερώσουν ο ένας με τον άλλον!

astakoulis είπε...

Nonis
:) Όχι αυτή στο γραφείο είναι τεράστια, η του γάμου είναι το παιδί της..

Fri
Ναι ναι αν και μάλλον δεν θα βγάλω άκρη μαζί τους, μα είναι ζευγάρι τώρα ο Σπύρος και η Δήμητρα για πρότυπο;; χαχαχα

Kalo paidi alla
Εντάξει εγώ τα απέφυγα όλα αυτά γιατί στριμώχτηκα στο αμάξι με το γαμπρό και τη νύφη και έγινα μπάστακας σ'αυτή την τρυφερή στιγμή, μόνο και μόνο επειδή ήξεραν το σωστό δημαρχείο.

DaisyCrazy
Αγαπημένη μου, πότε έχεις γενέθλια, να σου στείλω μια καπουτσινιέρα δώρο;;; Να φτιάχνεις και του μωρού, από μικρό να μάθει τους εσπρέσο :)

Parakmiako Ergaleio
Καλέ δεν ήταν μπλε το ρυζάκι, κανονικό ήταν, μην ανακατεύεσαι χωρίς λόγο :)