Τετάρτη 6 Απριλίου 2011

Δεν υπάρχει το νησί!

-Ξύπνα γλυκιά μου, είναι ώρα να φύγουμε...
-Μμμμμμ…
-Αγάπη μου, θα σηκωθείς να ξεκινήσουμε σιγά σιγά;
-Μμμμμμ…
-Μούσχαρε σήκω να φύγουμε!
Σαν βγήκαμε στον πηγαιμό για τις Σπέτσες, ήταν μακρύς ο δρόμος, γεμάτος αυτοκίνητα, γεμάτος λόφους. Σταματήσαμε για καφέ στο Στορκ που είχε τέλεια θέα. Όταν ξαναμπήκαμε στο αμάξι άρχισε το ψιλόβροχο, η ανάβαση και οι στροφές. Στην κορυφή του βουνού που περάσαμε είδαμε μια άλλη καφετέρια, με ακόμα πιο τέλεια θέα, εν δυνάμει Στορκ 2. Από πάνω προσωπικό συννεφάκι α λα Δρακουμέλ, φιξαρισμένο κεραυνό και ομίχλη στο background. Και αυτό το όνομα stork, πολύ spooky μας έκανε, κάτι σαν Saw 1 και 2. Το γκούγκλαρα και ξενέρωσα όταν είδα ότι σημαίνει πελαργός. Μα ούτε καν κοράκι;
Πιο κάτω το gps έχασε το δρόμο του ή βαρέθηκε ή μάλλον δεν είχε ανανεώσει τον χάρτη του και μας έδειχνε να πετάμε παράλληλα από το δρόμο. Όταν πάλι προσγειωθήκαμε στο χάρτη λύσαξε να στρίψουμε δεξιά. Στρίψτε δεξιά σε 100 μέτρα, σε 50 μέτρα, σε 2 μέτρα, τώρα στρίψτε δεξιά, στρίψτε, στρίψτε, στρίψτε. Γαμώ τον ψηφιακό μίτο μου. Γιατί να στρίψω στα κατσάβραχα; Προσπεράσαμε δύο πατημένους σκαντζόχοιρους και το χωριό Κολιάκι. Μας προσπέρασε ένας πορσάκιας. Φτάσαμε στο Πόρτο Χέλι και πήραμε τον θαλάσσιο ταρίφα για να περάσουμε απέναντι. Ο ταρίφας έκανε μπουκοτάζ στον αντικαπνιστικό νόμο με ταμπελίτσα Thank you for not asking me not to smoke και έβγαζε καπνούς από τα ρουθούνια και τα αυτιά.
Φτάνουμε στο ξενοδοχείο και ο Λευτέρης, ο δεκαεπτάχρονος γελαστός Σπετσιώτης, μας βοηθάει να ανεβάσουμε τα πράγματα και μας δίνει οδηγίες για τα σαββατιάτικα χάπενιγκς στα άπειρα μπαρ του νησιού, που όπως σωστά φαντάζεστε δεν είναι ανοιχτά αρχές Απριλίου. Πάντως το ξενοδοχείο είναι σούπερ. Έχει τέλεια θέα, τέλειο κρεβάτι, τέλειο μπάνιο και μαλακές πετσέτες. Και παντόφλες. Οι αντρικές 3 νούμερα μικρότερες και οι γυναικείες τουλάχιστον δύο. Με τις φτέρνες απέξω πατάω πάνω στα πόδια του καλού μου για να περπατήσουμε μαζί και, για καλύτερη ισορροπία, βάζω και τα παγωμένα χέρια μου κάτω από τη μπλούζα του και τον αποτελειώνω σε 3 απλές κινήσεις.
Πηγαίνουμε βόλτα στην πόλη, σταματάμε και στο ψιλικατζίδικο. Η κυρά έχει την τηλεόραση στη διαπασών και ακούει ειδήσεις ενώ φτιάχνει τους χυμούς στο ψυγείο και κατεβάζει καντήλια μόνη της. Γαμώ το κέρατό σας να σας χέσω, ου να μου χαθείτε που τα φάγατε και τώρα ζητάτε τα ρέστα, μαλάκες, ξοφλημένοι! 
Ξεροβήχουμε.
-Ένα Prince μου δίνετε;
-Καλώς τον λεβέντη μου!
Φεύγουμε από το ψιλικατζίδικο γελώντας και κατεβαίνουμε προς το κέντρο. Περπατάμε στα στενάκια και ερωτεύομαι έναν μπεζουλί σκύλο με κοντά ποδαράκια και κόκκινο λουρί. Μπορεί και να τον έλεγαν Θανάση ή Τζακ ή Μπούμπουλη. Εγώ πάντως τον έβγαλα Φερέρο. Επειδή το νησί είναι μικρό τον συνάντησα και την επόμενη μέρα και τον χαιρέτησα.
Φάγαμε στην Εξέδρα, διάφορα θαλασσινά και πατάτες. Με τζατζίκι. Σκεφτήκαμε ότι αν φάμε και οι δύο μπορεί και να μην μας μυρίζει. Αφού αντέξαμε και τη σκορδαλιά τις προάλλες. Ψάχνουμε μετά να βρούμε τις καφετέριες που μας υποσχέθηκε ο Λευτέρης για να διαλέξουμε, αλλά συνειδητοποιούμε ότι είναι μόνο δύο. Κάναμε αμπεμπαμπλόμ και καθήσαμε στην πιο ιν, στην πιο στυλάτη, στην πιο τζαμάτη καφετέρια του νησιού, στο destino. Χωρούσαμε όλοι οι καλοί. Εμείς, παρέες από λυκειόπαιδα, ο παπάς της ενορίας και οι χτίστες από το δίπλα γιαπί.
Για να μην δούμε και τις Σπέτσες by night-τύφλα-να’χει-ο-Τσαλίκης και μας έρθει σοκ και δέος, πήραμε μπύρες και πατατάκια μεσογειακά για να καθήσουμε στο ξενοδοχείο και να ζουζουνιάσουμε. Εγώ ζουζούνιασα με τα πατατάκια και αυτός με το pc.
Ευτυχώς την Κυριακή είχε τέλεια μέρα κι έτσι νοικιάσαμε μηχανάκι και κάναμε τον γύρο του νησιού. Αράξαμε στην Ξυλοκέριζα και σε άλλες παραλίες και λιαστήκαμε. Αλλά το κλου της εν λόγω βόλτας ήταν η φωτογράφηση με τα πρόβατα. Μπεεεε. Στην πόλη φάγαμε στον Ταρσανά, ήταν όλα τέλεια εκτός από κάτι ξινούς, ψωνισμένους φοιτητές ιατρικής στο δίπλα τραπέζι, που μιλούσαν με ένα ύφος ακριβώς σαν να έχουν κάτω από τη μύτη τους προσωπικό κουβαδάκι με σκατά.
Για να καλύψουμε το ελάχιστο κενό που είχε απομείνει στην κοιλίτσα μας, φάγαμε βάφλες στον Ρούσσο και αποφασίσαμε να ξαναπεράσουμε μια μαγική βραδιά στο ξενοδοχείο παρέα με τη μπύρα μας. Ο περιπτεράς μας έδωσε τη σακουλίτσα με την πραμάτεια και, πριν μας καληνυχτίσει, μας διηγήθηκε τα Ορλωφικά και τον θάνατο της Μπουμπουλίνας από αδέσποτο βόλι στην αυλή της, μάλλον από τον συμπέθερό της. Μας τα είπε έτσι, χωρίς λόγο, γιατί είχε νταλκά και ήθελε κάπου να τον πει ο άνθρωπος.
Επηρεασμένοι από τα ντέρτια του περιπτερά, πήγαμε την άλλη μέρα να επισκεφτούμε το σπίτι της Μπουμπουλίνας, ακούσαμε για τη ναυπήγηση του Αγαμέμνονα και είδαμε τον πίνακα του Von Hess, αναπολώντας το πενηντάρικο και τη δραχμούλα μας. Πήγαμε και για τα αναμνηστικά μας δώρα. Σε λίγο φεύγαμε. Με τις βαλίτσες στο χέρι μου λες ότι «δεν υπάρχει το νησί». Κι όμως υπάρχει! Να και το ντοκουμέντο μας: 


9 σχόλια:

Marouli είπε...

Υπεροχη βολτα!! Δεν εχω παει ποτε αλλα εχω ακουσει τοοοοοοοσα πολλα για τις Σπετσες.. Εχω και κατι μμς απο εκει... Αχχχχχχ..

Μαρουλοφιλακια!

DaisyCrazy είπε...

τι όμορφα που περάσατε!
πάντα τέτοια γιατί στο τέλος παίρνουμε κι εμείς τη δόση μας με απολαυστικά ποστ ;)

πάλι λείπει η φώτο με τα πρόβατα απ'την ανάρτηση.. κλαααψψψψ! λυυυυυυγμ! μήπως να αλλάξεις τον τίτλο του μπλογκ σε 'η στάνη με την φραπεδιέρα'; χαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχαχα

καλημέρα αγαπημένη αστακούλη!

next_day είπε...

Από όλα αυτά, έγω έχω να δηλώσω ότι αν το gps είχε στόμα κανονικό θα μας έβριζε όλη την ώρα! Όλα στρίψε μου λέει και όλο ευθεία πάω!
Να περνάτε πάντα έτσι όμορφα!!!!! Και όντως οι Σπέτσες (ο ενικός άραγε είναι η σπέτσα?? :ppp ) είναι μοναδικές!

Φιλί Διαμαντένιο!

Ανώνυμος είπε...

Ενταξει ειναι τέλεια εκει!
Περασατε μια χαρά και ελα παραδεξου το, ζουζουνιασατε και μεταξυ σας !! Ειναι αδυνατον να μην.

Καλά, ο ψηφιακός μίτος και ο θαλάσσιος ταρίφας ειναι δυο λεξεις που μου θυμισαν γιατι αποφασισα να σε διαβαζω!!!!

Δε παιζεσαι στις περιγραφες!

φιλια πολλα

ElenaG είπε...

Πάντα έτσι όμορφα να περνάτε!

Fri είπε...

Μα τι καλά που μας τα είπες! Άντε τώρα, προγραμματίστε την επόμενη εξόρμηση ;)
Όμορφες οι Σπέτσες, θα συμφωνήσω μαζί σου. Μα είναι φυσικά και η παρέα που επηρεάζει τη διαμονή! Πώς θα ήταν οι Σπέτσες χωρίς τον Λευτεράκη, τον Φερέρο και τον περιπτερά; :Ρ

Την καλημέρα μου :)

Emmanouela είπε...

Kαλέ, έχω σπίτι στις Σπέτσες! Έχω περάσει αξέχαστες διακοπές, όταν ήμουν σχολιαρόπαιδο καθόμουνα μήνες. Τώρα πάω πιο αραιά, αλλά πάντα το αγαπώ αυτό το μέρος και όταν πατάω Σπετσιώτικη στεριά, γίνομαι άλλος άνθρωπος - καλύτερος εννοώ! Τώρα εσένα δεν κατάλαβα, σου άρεσε το νησί? Έχεις αυτόν τον τρόπο που τα καυτηριάζεις όλα και μπερδεύεις τον άλλον. Δεν μπορώ να καταλάβω τα συναισθήματά σου τελικά!! Βοήθησέ με λίγο! Και θα σε βοηθήσω κι εγώ όταν είναι να ξαναπας! Θα σου πω μέρη όμορφα κι αγαπημένα!

ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ είπε...

Αξέχαστη βόλτα με άμαξα ,όχι γιατί η τιμή ήταν διπλάσια σχεδόν από το καραβάκι που μας πήγε στο νησί από Πόρτο Χέλι ,μα για τα σπίτια και τα καλντερίμια που είδαμε...
Την αγάπη μας

(Σταματήστε να τους Ψηφίζετε.."Φτύστε" τους!!!)

astakoulis είπε...

Marouli
Αν πας δώσε φιλάκια στον Φερέρο... :)

DaisyCrazy
Χαχαχα. Πρώτον δεν είναι φραπεδιέρα, είναι καπουτσινιέρα!! Μην ξεχνιόμαστε! Τώρα για τη φωτογραφία με τα πρόβατα, δεν ξέρω αν θέλετε να τη δείτε. Αλλά φαντάσου: Είμαι εγώ με το κράνος μέσα σε ένα κοπάδι πρόβατα που βοσκάει!
Καλημέρες, φιλιά

Next day
Η Σπέτσα, της Σπέτσας. Δεν ξέρω, μεγάλο προβληματισμό μου έθεσες τώρα, πάω να ανοίξω τον Μπαμπινιώτη!!

Coula
Ε καλά τις κάναμε τις ζουζουνιές μας, αλλά πρώτα έφαγα τα πατατάκια, έχω προτεραιότητα στις απολαύσεις μου!!
ΦΙλάκια

ElenaG
Thank you :)

Fri
Ξέχασες την ψιλικατζού και τα γαμοσταυρίδια της :) Την επόμενη φορά χμμμ, δεν ξέρω, θέλω πάλι κάτι σε νησί πάντως..

Emmanouela
Εννοείται ότι μου άρεσε βρε, ακόμα το σκέφτομαι το τριήμερο, περάσαμε πολύ ωραία. Θα ξαναπάμε σίγουρα. Με τόσες γνωριμιές πια... :)

Καπετάνιος
Τι το θελες εσύ το καραβάκι κοτζάμ καπετάνιος!!? Όχι, πες μου!!