Sea, Sun, Sand and Souvlaki

Φτάσαμε στη Χαλκιδική και ήταν ο ήλιος ντάλα, οπότε είπαμε να πάμε στην παραλία άμεσα. H ανώμαλη Αντωνία, η ιδιοκτήτρια των ενοικιαζόμενων, έκανε το μπανιστήρι της από το παράθυρο την ώρα που αλλάζαμε, με τη δικαιολογία "Έλα μωρέ γυναίκες είμαστε"! Μετά από αυτό το ευχάριστο-διεστραμμένο σκηνικό, ορμήσαμε στην παραλία γιατί νιώθαμε γύρω μας μια λάβα και μείναμε στο νερό για πάντα. Η λάβα αυτή μας έκανε να σκεφτούμε σουρεάλ ιστορίες, ότι δηλαδή είμαστε γκορμίτι του νερού και ο Κώστας ο Μαγμίων. Εννοείται ότι τραγουδήσαμε και το σχετικό ραπ κομμάτι μας για να αποτελειώσουμε την κατάσταση και να συνταράξουμε όλη την Κασσάνδρα. Λάαααβα! Είναι ο Μαγμίων καυτός! Τίιιι;;;; Είναι ο Μαγμίων καυτός!...Κώστας: Ξενερωμένος, στον κόσμο του, χαμένος στο συννεφάκι του, βαθιά νυσταγμένος, ιδρωμένος σε κοιτάζει με τα κροκοδειλίσια μάτια του. Πώς να μην του βγάλεις 2-3 παρατσούκλια τη μέρα;! Γιατί εκτός από Μαγμίων και κορμίτης, ήταν ήδη χασομέρης και τζιτζιφιόγκος.

Μετά το μούλιασμα πήγαμε να φάμε ένα τοστάκι. Δηλαδή για όποιον δεν κατάλαβε, αυτό το τετράγωνο ψωμάκι με ζαμπόν και κίτρινο τυρί. Τον είδαμε να κρατάει ένα μακρόστενο σάντουιτς.
-Ρε φίλε, δεν θέλουμε σάντουιτς, τοστάκι θέλουμε.
-Μα αυτό τοστ είναι, το σάντουιτς έχει γύρο.
-Και το σουβλάκι τι έχει, καλαμάκι;
-Το καλλλαμάκι είναι για να ρουφάμε.

-Αχά.. Δηλαδή αυτό το μακρόστενο είναι τοστ ζαμπόν-τυρί;
-Ναι με κασέρι.
-Α, για γκούντα το πέρασα.
-Ναι κασέρι, γκούντα.

Το βουλώσαμε και φάγαμε το απροσδιόριστο ψωμί με το απροσδιόριστο τυρί.


Σαν να μην είχαμε μουλιάσει αρκετά τόση ώρα, θέλαμε και βραδινό μπάνιο. Οργανωθήκαμε με ποτά και τρανσιστοράκι που έπαιζε τα αμερικάνικα, τα θεσσαλονικιώτικα και τα καψουροτράγουδα και πήγαμε στην παραλία. Εκεί ανάψαμε φωτιά και επειδή είχαμε έλλειψη από ξύλα, ο Κώστας σκέφτηκε να σπάσει όλο το ξύλινο beach bar για καυσόξυλα, τα οποία πετούσε αλύπητα στη φωτιά μαζί με τις πρόκες. Με συχνότητα μισής ώρας, ξεπετιόταν από το πουθενά μια καλοσυνάτη γιαγιά γύρω στα 105, με ένα άσπρο νυχτικό σαν σάβανο και μας φώναζε "Αλήηηητες, θα μας κάψετε ζωντανούς, τι ήταν να ζήσω να δω τέτοια πράγματα, θα σας φέρω την αστυνομία βρε κωλόπαιδα" και άλλα τέτοια γλυκόλογα. Το ξημέρωμα βρήκε τον Κώστα να τρώει γύρο στη λαδόκολλα από τα χεράκια του Μάκη.

Ευτυχώς προλάβαμε να κάνουμε βραδινό μπάνιο, γιατί την επόμενη μέρα η Πένυ είχε επισκέψεις, της ήρθε περίοδος και σιχτίριζε. Ψωνίσαμε Ob πυραυλάκια σε όλα τα μεγέθη, μικρά, μεσαία και σούπερ για έξτρα απόλαυση. Εν τω μεταξύ κατέφτασε και η Δανάη, η οποία έφυγε από το Τέξας, πήγε στην Αθήνα, από κει στη Λάρνακα, για να καταλήξει στη Θεσσαλονίκη φρεσκαδούρα, με 20 ώρες καθυστέρηση. Όπως μας συμβούλεψε ο Μαγμίων, φάγαμε κι εμείς σουβλάκια από τον Μάκη και έγινε ο νέος κολλητός μας. Την επόμενη μέρα τον πήραμε στο κινητό να μας φτιάξει την παραγγελία για να μην περιμένουμε στην ουρά, δεν ήμασταν τίποτα τυχαίοι..

Το βράδυ πριν να βγούμε κατεβάσαμε ένα μπουκάλι βότκα και άλλο ένα στο Angels, όπου και γίναμε θέαμα με τα χορευτικά μας. Γυρνώντας προς το δωμάτιο, γνωρίσαμε έναν Gregorrrry κι έναν Κώστα που τρώγανε σκορδόψωμα και ήταν από την απαγορευμένη χώρα. Άρχισαν να κάνουν στη Δανάη ένα μακρυνάρι κλασικών ερωτήσεων "Από που είσαι; Έχεις ξανάρθει Χαλκιδική; Θα καθήσετε μέρες;" κλπ. Αυτό το χαρούμενο τελετουργικό της χαιρετούρας επαναλαμβάνεται με κάθε άγνωστο που συναντάς στο δρόμο. Με τον ίδιο τρόπο γνωρίσαμε και τους διπλανούς μας και γίναμε μια χαρούμενη ατμόσφαιρα ένα πρωί, μετά το ξενύχτι στο Pearl Club. Εκείνοι κλείστηκαν απέξω, και τους κάναμε παρέα μέχρι να ξυπνήσει η ανώμαλη Αντωνία και να τους βρει το δεύτερο κλειδί. Ο ψηλός της παρέας τους έμοιαζε με τον Άβερελ Ντάλτον. Το κλου της παρέας όμως ήταν ο Πόντιος Χάμπος, στον οποίο και τραγούδησα το ραπ μου σε παραλλαγή, Λάβααα, είναι ο Χάμπος καυτός! Τίιιι;;; Είναι ο Χάμπος καυτός! Ο Κώστας εγκλιματίστηκε τόσο σύντομα που έπινε μπύρες και ρευότανε σαν μούσχαρος.




Την τελευταία μέρα στην παραλία το ταμπόν είχε την τιμητική του, στουμπώσαμε και οι τρεις μας και παραλίγο να κεράσουμε κανένα και τον Κώστα, για να μην νιώθει μειονεκτικά. Εκεί στην αμμουδιά του βγάλαμε και τα παρατσούκλια της ημέρας, που ήταν μπακαλόγατος και αρχοντοχωριάτης.

Τελευταίο βράδυ αποφασίσαμε να πάμε οι 4 μας για ένα χαλαρό ποτό στο Bar-bouni. Τελικά δεν ήταν χαλαρό και φυσικά δεν ήταν ένα. Κατέφτασε το λοιπόν και ο Μάκης από σπόντα και είχε μια γεύση τζατζικιού στα χείλη - Μα τι γύριζες; Ολημερίς τη σκληρή σούβλα του γύρου πλάι στη θάλασσα. Εννοείται ότι σε λίγο ήρθε και το τσούρμο των διπλανών μας, γνωρίσαμε και κάτι Κυπραίους και γίναμε πολλοί. Ξεχάσαμε την ιδέα της χαλάρωσης, ξεκινήσαμε να πάμε για τρελό κλάμπιγκ και στο δρόμο ήμασταν σαν να πηγαίνουμε σχολική εκδρομή στο άλσος της περιοχής μας. Ευτυχώς αργότερα μαλλιοτραβηχτήκαμε με τους Τσυπραίους και λιγοστέψαμε, πρακτική λύση για να χωρέσεις στο stand. Το club ήταν μια χαρά, μόνο που ο dj έκλεισε το πρόγραμμα λίγο απότομα, την ώρα που οι σέξυ γκόμενες με τα σορτσάκια λικνίζονταν στη μπάρα και χόρευαν το Σφύριξα κι Έληξες. Έτσι λοιπόν πέρασε και το τελευταίο βράδυ στην Κασσάνδρα και παρόλο που δεν σας είπα ούτε τα μισά, δεν ξέρω αν το προσέξατε, αλλά γίναμε μια ωραία ατμόσφαιρα γίναμε ;)