Δευτέρα 7 Ιουνίου 2010

Georgia, Danai, Malaga. Α romance drama movie by Woody Allen.

Πρωί πρωί βρίσκομαι πάλι μέσα στο airbusάκι μας, μόνη σαν το λεμόνι, ή σαν το λεμόνι μες στο γάλα, περιτριγυρισμένη από Ισπανούς που μιλάνε ακατάπαυστα. Ευτυχώς κοιμήθηκα σαν βόδι και ξύπνησα στο Barajas, το οποίο ήτο τεράστιο και έπαθα απανωτά πολιτισμικά σοκ μέχρι να αλλάξω τέρμιναλ για την ανταπόκριση. Όταν τα κατάφερα, κάθησα να πιω έναν καφέ και να φάω ένα κρουασάν και ο σερβιτόρος μου ψέλλιζε "dos cinquenta". Συγνώμη, μου το είπες με την έκπτωση για πελαγωμένους Ελληνάρες; Γιατί στην Ελλάδα ο καπουτσίνο έχει 3.80 ξεροσφύρι;;

Το airbusάκι της Ιberia πετούσε περίπου στην τροπόσφαιρα και κόντευε να ξεριζώσει τους ηλιακούς θερμοσίφωνες από όλες τις πολυκατοικίες. Το χειρότερο όμως ήταν ότι ο διπλανός μου βρωμούσε ιδρωτίλα και η διπλανή μου είχε τα πάχη της-τα κάλλη της και ήθελε extra seat, αλλά επειδή οι καιροί είναι δύσκολοι και δεν είχε λεφτά για δύο θέσεις η μισή καθόταν στη δική μου θέση, είχε σηκώσει και το μπράτσο της καρέκλας για να χυθεί καλύτερα προς το μέρος μου. Προσπάθησα να ξανακοιμηθώ με τα κενά αέρος, τη μπόχα στα ρουθούνια και τα ξίγκια της διπλανής να μoυ ζεσταίνουν τη δεξιά πλευρά.

Έφτασα μες στην ταλαιπώρια και η πρώτη μου κίνηση ήταν να βγάλω τα παπούτσια. Είχαν ξεβάψει και λίγο στα πόδια μου και πήρα ένα μωρομάντηλο για να τρίψω τα σημάδια. Επειδή δεν έβρισκα τα σκουπίδια στο άγνωστο περιβάλλον, το παράτησα πάνω στο γραφείο προσωρινά και όταν ήρθε η Δανάη φτερνίστηκε και δεν την πρόλαβα πριν σκουπιστεί με το μωρομάντηλο που μύριζε ποδαρίλα. Μετά από αυτό το ευχάριστο γεγονός, πήραμε την τρόμπα για να φουσκώσουμε το στρώμα, αλλά βάζαμε ολόκληρα λίτρα αέρα, ο οποίος αντί να μπαίνει στο στρώμα εξαφανιζόταν για ανεξήγητους λόγους. Το πήραμε γραμμή μόνο όταν κάναμε τετρακέφαλους τούμπανα και το στρώμα είχε ακόμα πάχος τετραδίου. Στο τέλος η συγκάτοικος-έγκυος δεν άντεχε να μας βλέπει να παιδευόμαστε, οπότε άρχισε τις τρομπιές με ορμή και ψέλιζε κάτι ακατανόητα στα ισπανικά.

Ήταν το Σάββατο του μήνα που τα μουσεία είναι ανοιχτά και σουρθήκαμε να δούμε λίγο Picasso. Η σύσταση της παρέας ήταν φοβερή, η έγκυος αναθεμάτιζε, η Ιταλίδα κοιτούσε εκστασιασμένη την πτέρυγα με τους μινώταυρους και η Αμερικανίδα δεν ξέρω τι έκανε γιατί ήταν αδιάφορη. Ακούσαμε και κάτι σπανιόλικα με κιθάρα έξω στην αυλίτσα. Μετά πήγαμε να φάμε στο Pepe και ο σερβιτόρος μιλούσε μόνο με τον συνδυασμό "θήτα + φωνήεν". Ήπιαμε και ένα Mojito που είχε μέσα μια γλάστρα δυόσμο. Ευτυχώς το μισό μου χύθηκε κατά λάθος, γιατί είχα αρχίσει να μυρίζω σαν Trident. Από το ποτό και από την κούραση ήμουν ένα πτώμα, οπότε ξάπλωσα στο φουσκωτό μου στρωματάκι, όπου χωρούσα μόνο ανάσκελα, ακίνητη και με τα χέρια σταυρωμένα στην κοιλιά και ήταν το προσωπικό μου φέρετρο.

Σήμερα το πρωί πήγαμε παραλία για μπάνιο. Είχε παντού οικογένειες, με παιδάκια, παππούδια και τάπερ με tortilles. Κάπου είδαμε και μια καρπούζα χωμένη στην άμμο για να την φάνε δροσερή. Το νερό ήταν κρύο και καθήσαμε έξω να ψηθούμε και να κοκκινίσουμε σαν αστακοί.

Πήγαμε και στο κάστρο και είχε ωραία θέα. Η Δανάη έκανε αέρα με το φόρεμά της και είδαν όλοι το πουά βρακί της, ακόμα και ο φύλακας, ο οποίος την αγριοκοίταζε. Βέβαια αυτός δεν πήγαινε καλά, γιατί και σε μένα πιο πριν καθόταν δίπλα μου και χτυπούσε τις μασέλες του σαν τον σκύλο μου όταν κυνηγάει σφίγγες. Μετά την ηρεμία του κάστρου ήπιαμε καφέ στο Cafe del viajero. Δεν ήταν ακριβώς καφές δηλαδή, είχε μέσα και σοκολάτα, βανίλια και πορτοκάλι, αλλά επειδή ήταν ωραίος δεν έχυσα καθόλου κάτω.

Περπατήσαμε και περάσαμε από την έκθεση βιβλίου, όπου ψωνίζαμε βιβλία με κριτήριο το αν ήταν ωραίο γκομενάκι ο συγραφέας. Ζητήσαμε και έκπτωση στον παππού λόγω κρίσης στην Ελλάδα, αλλά πήραμε ένα αρχ**ι, τουλάχιστον όμως μας χάρισε τον σελιδοδείκτη και μας έγραψε μια διεύθυνση internet όπου θα βρίσκαμε το τηλέφωνο του συγγραφέα.

Φάγαμε σε ένα κινέζικο και εννοείται ότι όσοι δούλευαν εκεί ήταν όλοι ίδιοι, εκτός από έναν που ξεχώριζε από το μακρύ μαλλί, ήταν Κινέζος με άποψη. Πηγαίνοντας στην τουαλέτα διασταυρώθηκα με έναν από τους εκατό ίδιους τύπους που κρατούσε τον δίσκο με το σούσι  και αρχίσαμε να πηγαίνουμε ταυτόχρονα δεξιά-αριστερά για να περάσουμε, οπότε δεν περάσαμε, αλλά χορέψαμε και ήταν ωραία. Για να ολοκληρώσω το φανταστικό σκηνικό άνοιξα λάθος πόρτα και αντί για χέστρα είδα μέσα κάτι διακόπτες και καλώδια και ο Κινέζος με κορόιδευε μέχρι να φύγω από το μαγαζί.

Τώρα ετοιμάζομαι να πέσω στο φέρετρό μου, οπότε τα υπόλοιπα νέα όταν γυρίσω Ελλάδα..
Buenas noches!

5 σχόλια:

Μπουρδουμπλούμ.... είπε...

χααααααχαχαχαχα, έλιωσα στα γέλια!
Καλά να περνάς!!

gnostosagnostos είπε...

εισαι απιστευτη .....:)))
το barajas ειναι οντως τεραστιο αλλα καλυτερα μην πας στην σιγκαπουρη...πολιτεια..
παελλια.....αχ....τελεια
ελπιζω να δοκιμασες!!!

Γαρίδα είπε...

1ον) Το πουά βρακί μου ακούγεται υπέροχο και retro και βάζω 10 άριστα στη φίλη σου τη Δανάη!
2ον) Έχουμε και λέμε: Πήρατε ένα αρχ**ι κι ένα τηλέφωνο.. Πάρτε τώρα τηλέφωνο να ολοκληρώσετε τη συλλογή!
3ον) Περνάτε τέλεια! Μπράβοοοο!!

Vipera Lebetina είπε...

Μην μου πεις ότι βρίσκεσαι στη Βαρκελώνη, γιατί θα πεθάνω από τη ζήλεια μου!! Αλλά και η Μάλαγα είναι καλή! Μου έχει λείψει η Ισπανία! Πες μου, δεν είναι ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΗ;;;!!

astakoulis είπε...

Σνιφ σνιφ γύρισα Αθήνα αγκαλιά με τα σουβενίρ μου και θέλω μια βδομάδα να συνέλθω από την αυπνία. Εννοείται ότι τώρα θα γράψω και το sequel, πρέπει να τα μάθετε ΟΛΑ..