Γιατρέ πάσχω από Economy Class Syndrome!

Φοβάμαι ότι ετοιμάζομαι να πάθω economy class syndrome. Και σίγουρα δεν θα είναι από το καθισιό. Αυτό είναι το ονειρεμένο μας σαββατοκύριακο:

Ρώμη. Τραγουδώντας "Κι όλο πετάω, πετάω, πετάω, το τεύχος του Blue στα χέρια κρατάω", θα πίνουμε espresso στο πόδι, αντικρύζοντας πιθανότατα το Πάνθεον ή τουλάχιστον το συντριβάνι των 4 Fiumi. Θα φάμε pizza a taglio με επικάλυψη πατάτα και δεντρολίβανο για τη λιγούρα και μετά, με μια μπύρα στο χέρι στο Campo dei Fiori, θα αναπολήσουμε παρέα τον Μίκη Μάντακα, τους μπάφους και τον Φώτη που μιλάει romanaccio. Θα κρυβόμαστε από τα mini cooper με αγγλικές σημαίες, από δίμετρους μυταράδες που ξεφυτρώνουν όπου βρουν και από τους απανταχού Ελληνάρες, οι οποίοι κάνουν μπαμ από το βλαχομποτζόρνο τους. Θα ψωνίσω κύβους Knorr με γεύση μανιτάρια και θα φωτογραφίσω τα μεταλλαγμένα κολοκύθια. Uno due tre Scatto! Πριν φύγουμε θα ρίξω δύο κέρματα στη Fontana di Trevi. Το πρώτο για να ξαναγυρίσω του χρόνου στη Ρώμη. Ίσως και το επόμενο σουκού με την ίδια πτήση. Το δεύτερο είναι μυστικό και θα παραμείνει στον πάτο της Fontana, εκτός αν το μαζέψει κανένας ζητιάνος με αυτήν την πατέντα-μακρυνάρι που έχει μαγνήτη. Κερδοφόρο και ζηλευτό. Εγώ μόνο ηλίθιους καταφέρνω να μαγνητίζω. Φεύγοντας από το Fiumicino, θα χαιρετήσουμε τη μυστήρια Giovanna και τη Sara, τα φαντάσματα του tasto due.


Και τέρμα το διάλειμμα, τα κεφάλια μέσα στο Airbus, γιατί έχουμε και δουλειές, που ακούνε στο όνομα "Doors". Θα πιούμε πάλι τα κέρατά μας, θα ανάψουμε σπινθηροβόλες μαλακίες, απ' αυτές που ψωνίζει ο Κωνσταντίνος από τον Θανόπουλο κρυφά από την αδερφή του, και θα χαρούμε σαν πεντάχρονα σε πάρτυ με κλόουν. Θα χορέψουμε στο πάτωμα, στο σκαλάκι, στην καρέκλα, στο τραπέζι και στο δρόμο προς το αμάξι στις 9 το βράδυ. Εγώ θα νομίζω ότι είναι ξημέρωμα, οπότε θα χυθώ πάλι στο πίσω κάθισμα παρέα με την αναγούλα μου και με τάσεις αυτοχαστουκισμού, και με ό,τι κουράγιο μας έχει απομείνει θα ξεκινήσουμε για το πάρτυ στη Βούλα. Στο ταξίδι μας προς το Νότο θα χαζογελάμε και στα φανάρια θα χαιρετάμε τους ωραίους στα δίπλα αμάξια. Φυσικά θα έχω ήδη συνέλθει και θα έχω ξενερώσει, γιατί σίγουρα θα κάνουμε πιο πολύ ώρα απ' ότι για τη Ρώμη. Έχω βγάλει και καινούργιο διαβατήριο. Μπορεί να ρίξω και κανάν ύπνο και να ροχαλίσω, αλλά υπόσχομαι να το κάνω όσο πιο διακριτικά μπορώ ή τουλάχιστον ρυθμικά και σε party mood!