Δευτέρα 11 Ιανουαρίου 2010

Ήρεμα ήρεμα δεν είμαι τρομοκράτης...

Σήμερα το βραδάκι, κοντά στο Ολυμπιακό χωριό, μια απεγνωσμένη οικογένεια με δυο παιδιά στο αμάξι είχε σταματήσει δίπλα μου στο φανάρι κ έψαχνε τον δρόμο για το τελεφερίκ. Μιας κ ήδη ήταν στο λάθος σημείο, για να μην κάνουν κύκλους, αποφάσισα να τους πάω από τον σύντομο δρόμο, δηλαδή από το έρημο μονοπάτι με τα πεύκα στους Θρακομακεδόνες. Τους είπα να με ακολουθήσουν και θα έβγαινα κι εγώ λίγο από τον δρόμο μου, γιατί από κει είναι σκοτεινά και θα μπερδεύονταν. Στην αρχή χάρηκαν, αλλά μόλις μπήκαμε στο μονοπάτι και άρχισαν οι στροφές του τρόμου πρέπει να νόμιζαν ότι τους πάω στην ερημιά για να τους τεμαχίσω οικογενειακώς και να τους ρίξω στο γκρεμό. Έτσι, ενώ στο τέλος της στροφής θα βλέπανε το τελεφερίκ, αποφάσισαν να κάνουν επί τόπου στροφή και να φύγουν. Όταν τους είδα να βγάζουν τα αλάρμ νόμιζα ότι κάτι θέλουν να με ρωτήσουν και βγήκα από το αμάξι, αλλά η κυράτσα τρομοκρατήθηκε και μου φώναξε Μην πλησιάζεις! , ενώ ο άλλος γκάζωνε στους γκρεμούς με την όπισθεν και τα παιδιά με κοιτούσανε σαν μάγισσα. Μέχρι να διακιολογηθώ είχαν ήδη φτάσει στα Τέμπη. Αυτοί τώρα θα πήγανε στο κέντρο σε καμιά χασαποταβέρνα και θα ξέχασαν τα τελεφερίκ, τα βουνά και το όνομά τους για τα επόμενα δύο χρόνια. Και θα έχουν να διηγούνται σε συγγενείς και φίλους για την 26χρονη δολοφόνο με το μαλλί emo και το Micra που ξέφυγαν με δόλο από τα νύχια της πριν πολτοποιήσει τα κεφάλια τους με καμια αιχμηρή θρακομακεδονίτικη πέτρα. Εγώ φταίω που έκανα και παράκαμψη για να τους βοηθήσω! Πάρτε εκεί ένα GPS και αφήστε τον κοσμάκη στην ησυχία του..

Δεν υπάρχουν σχόλια: