Πετάει η βενζίνη; πετάει.

-Έχω κουραστεί ρε φίλε να ψάχνω τα βενζινάδικα να δω ποιο έχει την βενζίνη 1.77 αντί για ένα 1.78. Ας τη βάλουν όλοι 2 ευρώ να μην γυρνάμε σαν μαλάκες γύρω γύρω. 

Ναι ρε το βρήκες, και θα το γεμίζουμε ως τη μέση μια φορά το μήνα. Και ύστερα πες μου... Το ντεπόζιτο είναι μισοάδειο ή μισογεμάτο; Για όποιον το βλέπει μισοάδειο, αναζητώ συνεταίρους για να ανοίξουμε μπουγατσάδικο στο Αμέρικα. Δέχομαι μόνο σοβαρές προτάσεις.

Χωρίς καμιά κατάληξη

Πέπλο μυστηρίου καλύπτει την εξαφάνιση του σάντουιτς του συναδέλφου μας από το ψυγείο της εταιρείας. Οι τροφαντούληδες αρνούνται ότι βούτηξαν το σάντουιτς, ενώ κατηγορούν τους λεπτεπίλεπτους ως "δράστες υπεράνω πάσης υποψίας". Αντιφατικές και οι δηλώσεις των υπολοίπων, πυροδοτούν φήμες ότι ο συνάδελφος παίζει και να το έφαγε μόνος του και απλώς να το ξέχασε, καθώς είναι στον κόσμο του. Συνάδελφε, είμαστε όλοι στο πλευρό σου. ΜΑΖΙ ΤΟ ΦΑΓΑΜΕ.
Το θέμα της εβδομάδας λοιπόν το σάντουιτς.
Μέχρι που εμφανίστηκε από το πουθενά η καινούργια νεσπρεσιέρα.
Και το ξεχάσαμε το σάντουιτς. Γιατί έτσι συμβαίνει με τους ανθρώπους. Πάντα θέλουν να ασχολούνται με κάτι καινούργιο.
Και τώρα μπαίνουμε στη δουλίτσα και μυρίζει όλος ο όροφος καφεδίλα.
Ή μάλλον όχι καφεδίλα. Γιατί αυτά τα εις -ίλα προκαλούν και μια σχετική αηδεία. Βρωμίλα, ποδαρίλα, τσιγαρίλα,σαπίλα, ιδρωτίλα, τηγανίλα... Εξαιρείται η πιπίλα, που είναι άοσμη. Και η σκορδοκαϊλα, που δεν είναι άοσμη, αλλά είναι φοβερή σύλληψη.
Μυρίζει καφές τελοσπάντων. Χωρίς κατάληξη.
Κι εκτός από τον καφέ, είναι και το αφρόγαλα. Ή το αφρόγαλο. Ή κι αυτό χωρίς κατάληξη, για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι. Έχει λοιπόν στη μηχανή και αυτή την τέλεια μεταλλική κανάτα, γιατί για να φτιάξεις το αφρόγαλα θέλεις κι ένα μέσον. Μέσον επίσης θέλεις για προσληφθείς σε καμιά δουλειά της προκοπής, συνειρμός άσχετος με τον καπουτσίνο, σχετικός με την επικαιρότητα. Μέσον ονομάζουμε αυτό που δεν αποτελεί άκρη. Απλώς με το μέσον βρίσκεις την άκρη.
Καλά τώρα εσύ μην ψάχνεις την άκρη, περασμένα μεσάνυχτα βλέπεις. Βάζω τις πυτζάμες, πλένω τα δοντάκια, ένα γαλατάκι και ύπνο. Γκλουκ..γκλουκ...Πωωωω κι αυτό το γάλα ρε συ νεροζούμι τελείως. Βρε λες να το χτυπούσα λίγο;;?? Λες;;;???

Ενός λεπτού σιγή για το αδικοχαμένο αλογάκι, τις καμμένες πιπεριές και το αποτυχημένο τζόκερ

Το αλογάκι, που ταξίδεψε από το νησί Murano στη Βενετία, πέταξε αεροπορικώς, έφτασε στη Μεταμόρφωση, το στόλισε η Μαρία στο σύνθετο, για να πέσει η εικόνα και να του σπάσει τα ποδάρια. Η Μαρία, τόσο πολύ είχε δεθεί συναισθηματικά μαζί του, που αντί να το πετάξει, το άφησε στολισμένο εκεί, στο κέντρο του σύνθετου, να μπαίνεις και να το βλέπεις ανάπηρο φάτσα φόρα.



Οι πιπεριές του μπαμπά μου, που με τόση ευλάβεια τις πότιζε και τις πασπάλιζε με λίπασμα, που τις ξεψείριζε από τη φυλλοξήρα και τον περονόσπορο, κάηκαν από το χιόνι. Ε μα γ***θηκε ο Δίας τόσες μέρες. Πώς θα φτιάξουμε τώρα γεμιστά;;;

Είπαμε με τη Μαρία χτες να παίξουμε και ένα τζόκερ μισό μισό, είχαμε έμπνευση. Μέχρι να έρθει η ώρα της κλήρωσης, κάναμε σχέδια για ταξίδια στη Νέα Υόρκη, προσωπικό μασέρ και γκούτσι φόρεμα. Τελικά πήραμε ένα αρχ**ι, πάνε τα σχέδια μας. Θα πάμε διακοπές στη Λούτσα. Έτσι είχαμε ονειρευτεί και παλιά με μια άλλη συμφοιτήτρια στην Κέρκυρα, κι εκείνη έλεγε: Αν κερδίσουμε φίλε, παίρνουμε αμέσως το κτελ, πάμε στην Αθήνα και... -Κάτσε, μισό λεπτό ρε άνθρωπε, περίμενε. ΠΟΙΟ ΚΤΕΛ??? Τσιγκουνιές και στα όνειρα;;;;